καρναβάλι + ταγκάρισμα :P

σύντροφοι-συντρόφισσες συγκαρναβαλιστές γεια σας!!!!!
εεεεεεεεε...... χμμμμ.... μάλλον ο συνδυασμός καταλήψεις/καρναβάλι με έχει επηρεάσει κάπως....
πριν λίγες ώρες επέστρεψα από πάτρα...
μην ενθουσιάζεστε και μην ζηλεύετε! δεν καρναβάλεψα και πολύ...
και επειδή νυστάζω πολύ πολύ αυτή τη στιγμή... θα κάνω περιληψούλα απλά!

έφτασα εκεί παρασκευή βραδάκι με στομαχόπονο, αδιαθεσία, κλειστό λαιμό και μπουκωμένη...
παρ' όλα αυτά πήγα με την κολλητή μου στο αγαπημένο μας ρακάδικο... θέλαμε να περάσουμε τέλεια!

γκαντεμιά Νο1 ...ο αγαπημένος μου σερβιτόρος μάλλον έχει πάρει πτυχίο και δεν ήταν εκεί να μας κεράσει ρακόμελα.... απογοητεύτηκα... χάρηκα πάντως που πήρε πτυχίο (χημικός παρακαλώ το μαναράκι!) παρόλο που δεν θα τον ξαναδώ ποτε... σνιφ....
γκαντεμιά Νο2 ....ο ηλίθιος ιδιοκτήτης του ρακάδικου, δεν φτάνει που έχει προσλάβει όλα τα ufo να δουλέψουν στο μαγαζί.... πέρασε τρέχοντας και έχυσε πάνω στην κολλητή μου μισό κιλό ρακόμελο... την έκανε χάλια και η χαζή κοπελιά που έχει στη δούλεψη του είπε το κορυφαίο... "σιγά ρε κοπελιά! καρναβάλι έχουμε...!"..... εγώ ρε παιδιά νόμιζα ότι στο καρναβάλι απλά μασκαρεύεσαι, πίνεις και καλοπερνάς... τώρα ότι λούζεσαι και με ρακόμελο... το έμαθα φέτος!.... ευτυχώς το μαγαζί είναι κοντά στο σπίτι και μπόρεσε να πάει να αλλάξει ρούχα...! το μαλλί πάντως παρέμεινε τίγκα στο μέλι μέχρι το επόμενο πρωί!
γκαντεμιά Νο3 ...εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα χάλια, με το λαιμό να πονάει κ τη μυτούλα κλειστή.... κατανάλωσα όλες τις καραμέλες της φυσικάρας κ τσάκισα και το otrivin.ξύπνησα με δέκατα...!
γκαντεμιά Νο4 ....ο β.....Ο ΜΕΓΑς ΠΑΙΔΑΡΟΣ... ο... ο ανεπανάληπτος Θεογκόμενος... ένα από τα αξιοθέατα της πάτρας... πάχυνε και παραμορφώθηκε....
γκαντεμιά Νο5 ....βράδυ σαββάτου....(κι εσύ είσαι κάπου...... πό πό ....ταίριαζε πλάκα πλάκα... πού να σουν... ουφ... θα πέσω... πάω να συνεχίσω το ποστ..) ....ένας φίλος του Γ. ήπιε πολύ και χάθηκε στην πάτρα... η φυσικάρα με τον γ. τον έψαχναν για ώρες με αποτέλεσμα να μην συναντηθούμε καν κατά τη βραδινή βόλτα όπου έμεινα μόνη μου με το νευρόσπασμα... το νευρόσπασμα μου είπε κάτι αηδείες και ψιλοτσακωθήκαμε στην αγ. νικολάου... ένα κάρο καρναβαλιστές με είδαν βουρκωμενοδακρυσμένη... γίναμε ρεζίλι και χάλασε η βραδιά... (νευρόσπασμα, ξέρω ότι το διαβάζεις.... δε σε λέω αγαπημένο μου νευρόσπασμα για τιμωρία! :P) ...τελικά -ευτυχώς!- η βραδιά τελειώσε ομαλά και συμφιλιωθήκαμε!
γκαντεμιά Νο6. λίγη ώρα αφού γυρίσαμε σπίτι βγήκαν τα υπόλοιπα παιδάκια της παρέας... ο β ρωτούσε την φυσικάρα που είμαι.... γιατί δεν πήγα μαζί τους και τα λοιπά.... γαμώτοοοοοοοοοοο!!!! ε... ντάξει πάχυνε αλλά δεν παύει να είναι γοητευτικούλης....

το σημαντικότερο κομμάτι του ταξιδιού.... πήγα για καφέ στο bluemonday....δε λέω τίποτα... απλά αυτό το μέρος είναι το φυσικό μου περιβάλλον... απλά θα μπορούσα νά μείνω για πάντα στην πάτρα και να πηγαίνω εκεί για πρωινό καφε, μεσημεριανό καφέ, απογευματινό καφε και ποτό... θα μπορούσα να κοιμάμαι και εκεί... θα μπορούσα να ερωτευτώ όλους όσους έχουν δουλέψει κατά καιρούς εκεί! (ευτυχώς το αφεντικό είναι πολύ τυπάς και προσλαμβάνει πάντα και γαμώ τα παιδάκια!) απλά λατρεύω αυτό το μαγαζί!

επέστρεψα σήμερα αθήνα για να διαβάσω αλλά είμαι χάλια και νυστάζω όλη μέρα οπότε...τίποτα!
κατά τα άλλα τραγουδάω συνεχώς τα αγαπημένα μου καρναβαλοτράγουδα....

η μέρα

η νύχτα

το κρύο

η ζέστη

δεν έχουν σημασία για 'μας!

για λίγο

αν έρθεις

μαζί μας

να τρέξεις

θα νιώσεις και συ μασκαράς!

ΠΙΕΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

ΚΙ ΕΛΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ

ΌΧΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΨΕ ΜΗΝ ΠΕΙΣ!

ΚΑΝΕ ΟΟΟΟΠΟΙΑ ΤΡΕΛΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ

ΜΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΣ

ΓΙΑΤΙ'ΝΑΙ ΠΑΛΙ-ΝΑΙ!

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ-ΝΑΙ!

ΓΙΟΡΤΗ ΜΕΓΑΛΗ-ΝΑΙ!

ΟΛΕ!

*********************************

επισης έφερα δυο μπουκάλια τεντούρα.... τα είχα ξεχάσει... πάω να πιω λιγάκι μόλις τελειώσω το ποστάκι!

συνεχίζουμε....

πριν μια βδομάδα με είχε...πώς το πε.... "ταγκάρει" η μαργκό...

και έπρεπε λέει να το συνεχίσω κι εγώ... δηλαδή να πω 5 πράγματα για μένα και να επιλέξω άλλους 5 σύντροφους ...εεεεεεεεεεε....bloggers για να το συνεχίσουν.....

φυσικά εγώ το ξέχασα και δεν το συνέχισα!

βέβαια δεν πειράζει γιατί δεν υπήρχε απειλή του τύπου "σπάσε την αλυσίδα και δε θα σου κάτσει άντρας για τα επόμενα 37 χρόνια!!!"

χμμμμ... όμως επειδή όπως είδατε παραπάνω... πολλές γκαντεμιές ρε παιδιά αυτό το 3μερο... και δεν μπορώ να τις εξηγήσω γιατί το άστρα και όραμα λέει ότι όλα θα πάνε καλά (ψέματα...δεν το διαβάζω και δεν ξέρω τι λέει... αλλά ωραία το κόλλησα..ε? Ε?ε?ε?ε?ε? :p:pP:P)

...βασικά επειδή σήμερα διάβασα blogs ταγκαρισμένων και το θυμήθηκα... εεε είπα να σας πω και γω 5 αμαρτίες μου...

βασικά δεν έχει νόημα γιατί τα παραθέτω όλα εδώ μέσα έτσι κι αλλιώς... και τόση ώρα σκέφτομαι, σκέφτομαι και δεν μπορώ να βρω κάτι που να μην σας έχω πει...

αλλά νταξ... θα γράψω τα 5 πρώτα που θα μου ρθουν...

λεπόν!

έτοιμοι?

ΠΑΜΕ :p

1. Όταν ήμουν μικούλα έλεγα το φλούτο "καρπούζι"--> "αρκούδι".... ακόμα τλώω δούλεμα, κυλίωθ από τον θείο μου και τον παππού μου, ενίοτε και από τη μαμά και τον μπαμπά, κάσε φολά που με βλέπουν να τλώω "καρπούδι¨:P (ακόμα ζεν έχω καταφέλει να το πω θωθτά!)
2. ήμουν πάντα πολύ μαμόθρευτο... όποτε πήγαιναν οι γονείς μου ταξίδι έκλαιγα και ήθελα τη μαμά μου... μια χρονιά ειδικά, είχαν πάει για 4 μέρες στην τουρκία και μας είχαν αφήσει στην γιαγιά στην κομοτηνή... έκλαιγα συνέχεια σαν υστερικό και με φώναζαν "κλάψα"... μέχρι και τα σεντόνια μύριζα την πρώτη μέρα... μετά η γιαγιά μου τα έπλυνε και θύμωσα πάρα πολύ... και μετά έκλαιγα περισσότερο... τώρα το έχω ξεπεράσει αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν φεύγω για πολλές μέρες... ε μου λείπει η μαμά μου! δεν κλαίω όμως πια γι'αυτό΄το ζήτημα..!....
3. κλαίω πολύ εύκολα!
4. είμαι παράξενη στο φαγητό... δε μου αρέσει το κρέας ούτε το ψάρι... κρέας τρώω ελάχιστο και με το ζόρι... ψάρι καθόλου... από τα όσπρια τρώω μόνο φακές... από λαχανικά τρώω αρκετά (ευτυχώς!!! ) παρόλα αυτά κάνω τους πιο τρελούς συνδυασμούς... συνδυάζω γλυκά με αλμυρά όπως μου κατέβει... θα μπορούσα να τρέφομαι καθαρά με ξηρούς καρπούς, τυρί πεκορίνο και φέτα, κολοκυθοκεφτέδες, μπισκότα digestive μαρούλι και σοκολάτα... και από σοκολάτες να ξέρετε... ΜΌΝΟ ΥΓΕΙΑΣ ΠΑΥΛΙΔΗ! και πίνω και πολλούς καφέδες... γι'αυτό είμαι πάντα έτσι στην τσίτα!.....και.... έχω αρκετά γερό στομάχι! ;)
5. όταν ήμουν 10 χρονών πήγα για πρώτη φορά κατασκήνωση. μαζί ήταν και ο αδερφός μου. εγώ όμως ήθελα τη μαμά μου και τον έπρηζα... πήγαινα συνεχώς μαζί του και δεν τον άφηνα να γκομενίζει.. γι'αυτό κι εκείνος μου γνώριζε συνεχώς αγοράκια... τελικά τα έφτιαξα με 2! τον κωστάκη και τον ...χμμμ....δεν θυμάμαι όνομα.... κάθε τετάρτη χόρευα με τον δε-θυμάμαι και κάθε κυριακή με τον κωστάκη (τετάρτη και κυριακή βράδυ είχαμε ντίσκο στην κατασκήνωση!)... ήξεραν και οι δύο ότι το παίζω διπλό ταμπλό αλλά το είχαν αποδεχτεί... μια μέρα ο δε-θυμάμαι ήρθε και μου κατηγόρισε τον κωστάκη! δε θυμάμαι να αντέδρασα.... απλά δε θυμάμαι το όνομά του.. τον κωστάκη τον ξαναείδα μετά από 4-5 χρόνια πάλι στην κατασκήνωση! δυστυχώς εκείνη τη χρονιά δεν ήμουν κατασκηνώτρια, απλά επισκεπτόμουν τον αδερφό μου... είχε μεγαλώσει και ήταν κούκλος!-ο κωστάκης, όχι ο αδερφός μου... ο αδερφός μου ήταν κούκλος από μικρός! :P ...την επόμενη χρονιά πήγα κατασκήνωση αλλά δεν είχε έρθειo κώτσος...-ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερός μου και εκείνη-η προηγούμενη- ήταν η τελευταία του χρονιά... σνιφ... ακόμα θυμάμαι τη φατσούλα του! για τον άλλον θυμάμαι μόνο ότι ήταν ξανθός και πολύ αδύνατος....!!!!

αυτάααααααααααααααααα!!!!

νομίζω τώρα καταλαβαίνετε όλοι γιατί είμαι τόσο διαταραγμένη... άλλωστε όλα μας τα ψυχολογικά προβλήματα οφείλονται στην παιδική μας ηλικία και τα τραύματα που αποκτήσαμε τότε.... :PPPPPPPPPPP

και τώρα θα ρίξω κλήρο γιατί βαριέμαι να σκέφτομαι ποιους να "ταγκάρω"

θα επιλέξω από τα λινκ μου τα νούμερα:

6, 9, 7, 17, 23

*crazycow (Apagoreuetai to apagoreuetai!)

*DoctorUqbar*

*Drak Morfeus* (dld Dark Morpheus... KATARAMENOS na ton prosfwnw la8os ;))

*nam3l3ss

*****Under Control*****

αυτά για τώρα!
καληνύχτες sugarz!

*****

. . . ο χ ι α λ λ α ψ ε μ α τ α . . .

MIXALHS DELTA - ANALYZA

Πρωινό ξύπνημα.
Τηλέφωνο. Η γιαγιά… θέλει να μου ευχηθεί...
"χρόνια πολλά"…
τσαντίστηκα επειδή με ξύπνησε?

Ή μήπως λόγω της ευχής…

Τι έφταιξε κι εκείνη…

χαίρεται που ερωτευόμαστε οι νέοι…

έχει ξεχάσει πώς είναι ο έρωτας…
έχει ξεχάσει και πόσο πονάει…

Όλη τη μέρα προσπαθώ να μη σκέφτομαι…
Διάβασα πιο πολύ από κάθε μέρα! 9 διαφάνιες σχεδόν…
δεν είναι πολύ… δεν είναι καν αρκετό…
είναι όμως πιο πολύ από τις άλλες μέρες…

Το γραφείο μου είναι μπροστά στο παράθυρο.
Και σήμερα είχε ήλιο… άνοιξα τις κουρτίνες και χάζευα το φως…
το φώς που έκανε παιχνίδια με οτιδήποτε…

Θα μου άρεσε να ήμουν φως..
να πέφτω πάνω στα αντικείμενα και να τους αλλάζω το χρώμα…
να κάνω κι εγώ παιχνίδια.. με οτιδήποτε…

όχι… όχι με οτιδήποτε.. μαζί του!
να τρυπώνω στα μάτια του και να τα θολώνω…
να μπορώ να τον χαϊδεύω… και να του αλλάζω το χρώμα…
να του ξανοίγω τα μαλλιά…
να του κοκκινίζω το δέρμα…
να μπορώ να τον ζεστάνω…

ναι.. έτσι ίσως μπορούσα να τον ζεστάνω…
είναι μια παγοκολώνα…
του το είπα…
και δεν αντέδρασε ούτε σε αυτό… απλά με κοίταξε… για ένα δευτερόλεπτο… όχι…

όχι για ολόκληρο δευτερόλεπτο..

ίσως για μισό… ίσως και για λιγότερο από μισο…
και μετά… μετά κοίταξε μπροστά…

του είπα: “Πώς αντέχεις να είσαι τόσο παγοκολώνα?”…

...και του κρατούσα το χέρι…

κι εκείνος…

τίποτα… ένα βλέμμα.. για ένα κλάσμα…
και μετά πάλι μπροστά…

ο ατάραχος…
σκεφτόταν κάτι άραγε? Ένιωσε κάτι…?
δεν μπόρεσα να καταλάβω… δεν θέλω να συμπεράνω… αφού ξέρω… θα συμπεράνω αυτά που θέλω..
ποιο το νόημα…?...

σήμερα θυμήθηκα μια μέρα που ήμουν μικρή…
….δηλαδή… και τώρα μικρή είμαι… και πάντα μικρή θα είμαι… αλλά τότε έμαθα κάτι…
θυμήθηκα τη μέρα που έμαθα ότι δεν υπάρχει άγιος Βασίλης…
στενοχωρήθηκα.. ένιωσα χαζούλα και αφελής… και σταμάτησα να περιμένω δώρα…

και ακόμα έτσι κάνω!

Δεν περιμένω ποτέ δώρα! Πάντα αγοράζω αυτά που θέλει ο εαυτός μου!
Του κάνω εγώ δώρα! Γιατί… ποιος θα βρει να μου πάρει αυτά που θέλω ακριβώς… τυχαίνει καμιά φορά… να μου πάρουν ένα όμορφο δώρο… και χαίρομαι πάρα πολύ τότε… αλλά δεν τυχαίνει συχνά… και γι’ αυτό... δεν το περιμένω…

Δεν πιστεύω στον άγιο Βασίλη… εδώ και πολλά χρόνια.. δεν τον περιμένω…

Από την άλλη μου αρέσει πολύ να κάνω δώρα… μου αρέσει να μαθαίνω τι θέλουν οι άλλοι και να τους το παίρνω εγώ! Και πάντα όταν δεν γιορτάζουν… και δεν έχουν γενέθλια… και δεν είναι Χριστούγεννα…

θέλω να κάνω εκπλήξεις…

Εγώ όμως έχω πάψει να περιμένω τις εκπλήξεις.. Γιατί?

Γιατί.... αν αφήσω τον εαυτό μου να τις περιμένει… θα τις περιμένει συνέχεια… και θα λυπάται όταν δεν συμβαίνουν… και θα απογοητεύεται… όπως τότε… με τον άγιο Βασίλη…

Θα μου πεις τώρα… τι σχέση έχει ο άγιος Βασίλης και τα δώρα… που κολλάνε αυτά με το πρωινό τηλεφώνημα και με τον κύριο παγοκολώνα…

Κολλάνε…!

Ποτέ δεν έδωσα πολύ σημασία στον Βαλεντίνο!
Δηλαδή οκ… όσοι θέλουν να γιορτάσουν ας το κάνουν…
το έκανα μια φορά! Γιόρτασα!
Περιφερόμουν με ένα τριαντάφυλλο στο κέντρο της Αθήνας..
είχα πάει και σινεμά με το αμόρε και δεν είδαμε καθόλου ταινία!
Πλάκα είχε… :)

…θυμήθηκα τη μέρα που έμαθα ότι δεν υπάρχει άγιος Βασίλης γιατί…

Σήμερα νιώθω πως δεν υπάρχει καν ο Βαλεντίνος… Αποφάσισα να τον απορρίψω…

Δεν μπορώ να γίνω φως…
Και δεν μπορώ να τον ζεστάνω αλλιώς…

Αυτός όμως..?
Αυτός μπόρεσε να με παγώσει…

Δεν λυπάμαι πια… Ούτε έκλαψα πολύ…
Σταμάτησα να κοιτάω το κινητό μου. σταμάτησα να τον περιμένω... Σταμάτησα να περιμένω.

Θα δω και την ταινία απόψε..

Την πρώτη φορά που πήγα σπίτι του, πήγα για να δούμε μια συγκεκριμένη ταινία…

αλλά δεν την βρήκαμε… και είδαμε μια άλλη…
Θα την βλέπαμε μαζί την ταινία… έτσι είχαμε πει…
θα έψαχνε κάθε μέρα στο dvdάδικο μέχρι να την βρει… έτσι του είχα πει…
και περίμενα να το κάνει…
Δεν ξέρω αν το έκανε.. την ταινία πάντως δεν την είδαμε…

Την ταινία την βρήκα εγώ…

όχι επειδή ήθελα τόσο πολύ να την δω και έψαχνα κάθε μέρα… όχι όχι… δεν ήθελα και τόσο πολύ να την δω… απλά ήθελα να την δω μαζί του! Γι’ αυτό την πήρα την ταινία…
την έχω σπίτι μου τόσο καιρό… εδώ την έχω τώρα που γράφω… εδώ πάνω στο γραφείο μου…

Δεν θέλει να την δούμε μαζί…

Δεν μου το είπε... αλλά το ξέρω...
«Δεν θέλω να την δω μόνη μου…», του είπα… και δεν απάντησε...
Δεν θέλω… Αλλά θα την δω..
Απόψε.
Μόνη μου.

Και μετά… μετά θα είμαι κι εγώ για κείνον μια παγοκολώνα…

Δεν περιμένω τίποτα. Δεν υπάρχει άγιος Βασίλης. Δεν υπάρχει Βαλεντίνος.
Φτάνει πια!
Δεν υπάρχουν πρίγκιπες, πριγκίπισσες, βάτραχοι, κύκνοι, μήλα, χιονάτη, σταχτοπούτα…
Τα παραμύθια, αλήθεια, γιατί έχουν πάντα καλό τέλος….
Γιατί μου έλεγες κάθε βράδυ ψέματα γιαγιά…?

Υπάρχουν εξωγήινοι… και νετρίνα… και πλανήτες που δεν θα δω ποτέ… και πλάσματα που δεν φαντάζομαι καν ότι υπάρχουν… και άνθρωποι που δεν θα γνωρίσω ποτέ…

και μπορεί να μην ερωτευτώ ποτέ ξανά!
Μπορεί να μην ξαναθελήσω…

λάθος... υπερβολές... δεν μπορεί να μην ερωτευτώ ποτέ ξανά...

μπορεί να μην ερωτευτώ ποτέ ξανά έτσι..

έτσι τρελλά...
δεν μου αρέσει ο πόνος…

Θέλω να ακούω τραγούδια..Να κοιτάζω ανθρώπους..Να χαζεύω τοπία..Να παρατηρώ..Να νιώθω..
Να νιώθω συνέχεια! Με τις αισθήσεις… όχι με την καρδιά…

Μου αρέσει να νιώθω…

Αλλά όχι με την καρδιά!

λάθος... πάλι... Όχι ότι δεν μου αρέσει να νιώθώ με την καρδιά…

μου αρέσει να νιώθω με την καρδιά.. Αλλά όχι τον πόνο…

η καρδιά τον νιώθει πολύ έντονα τον πόνο… …όχι άλλο… όχι πάλι!...

Συγγνώμη που σου φώναξα γιαγιά…
Άλλα μου έλεγες ψέματα κάθε βράδυ…
Μου είπες ψέματα και σήμερα το πρωί…
Και έχω θυμώσει…

όχι μαζί σου γιαγιά... με τα ψέματα έχω θυμώσει... φτάνουν τα ψέματα…
Θα μου περάσει…
Ίσως αύριο!

Me and A Girl…a girl i swallowed../Me... and The Girl that swallowed me...

special K


Περπατούσε αργά. Με τα χέρια στις τσέπες και τα γάντια στην κωλότσεπη.
Κοιτούσε μπροστά. Το βλέμμα θολό και καρφωμένο στο κενό.
Tο κινητό φορεμένο βραχιόλι. Στα αυτιά της έπαιζε σε επανάληψη το ίδιο κομμάτι.
Δεν καταλάβαινε πια αν το άκουγε από τα ακουστικά ή αν απλά παιζόταν στο μυαλό της.
Δεν την ένοιαζε και πολύ.
Για την ακρίβεια δεν την ένοιαζε καθόλου.
Δεν την ένοιαζε τίποτα. Ήθελε απλά να περπατάει.
Και περπάταγε. Όλο και πιο γρήγορα. Όλο και πιο έντονα.
Τα χέρια στις τσέπες… δυο σφιχτές γροθιές.
Το βλέμμα θολό και έτοιμο να πλημμυρίσει…

Κάποια στιγμή ένιωσε πως όλο της το είναι ήταν έτοιμο να εκραγεί.
Τα μάτια της πονούσαν από την πίεση. Τα πίεζε ώρα πολύ να μη δακρύσουν.
Ο λαιμός της ούρλιαζε εσωτερικά. Η τόση ένταση τη σφυροκοπούσε. Κι όμως δεν έβγαζε άχνα.
Τα ουρλιαχτά της έφτασαν μέχρι το στομάχι. Ο πόνος ήταν απλά πρωτόγνωρος…

«Απίστευτο…», σκέφτηκε.
Ήθελε απλά να εκμηδενίσει τις αισθήσεις της.
Να μη σκέφτεται.
Να μην βλέπει.
Να μην ακούει.
Να μην κρυώνει.
Να περπατά σταθερά σα να μην υπάρχει τίποτα τριγύρω.
«Να τα κάνω όλα με το μυαλό….»

Έτσι της είπαν. Όλα είναι στο μυαλό. Όλα μπορούσε να τα ελέγξει…
Κι όλα αυτά.. για να σταματήσει τον πόνο…

Γίνεται να σταματήσεις τον πόνο? Γίνεται? Χωρίς να δημιουργήσεις καινούριο?

Ξαφνικά ίδρωσε
Πονούσε υπερβολικά.

Σταμάτησε.
Κάθισε στο παγωμένο πεζοδρόμιο. Ακούμπησε τις κατακόκκινες παλάμες στο δρόμο.

«Κρύωνα τόση ώρα…
Και ήθελα να κλάψω..
Και ήθελα να φωνάξω…
Και ήθελα να σταματήσω να προχωράω και να πάρω βαθιές ανάσες…
Και ήθελα να ακούω… εμένα… εμένα να ουρλιάζω…»

Χαμογέλασε.
Της είχαν πει ψέματα. Πάλι!
Ο πόνος δε σταματά. Ή τουλάχιστον… πονάει πιο πολύ η διαδικασία του να τον σταματήσεις. Ο πόνος του μυαλού ήταν χειρότερος. Και εκείνη δε θα τον άντεχε…
Μα τι χαζοί που είναι οι άνθρωποι!
"Γιατί με κοιτάζουν έτσι οι περαστικοί? "
"Θα με νομίζουν για τρελή… είμαι!? "

Τα μάγουλά της ήταν κόκκινα.
Τα χέρια της μωβ.
Φορούσε ένα στενό τζην και ένα πράσινο φανελάκι.
Στο λαιμό είχε ένα μωβ κασκόλ και στην κωλότσεπη είχε δυο γάντια.
Τα μαλλιά αχτένιστα και τα μάτια γεμάτα δάκρια.
Δίπλα της πεταμένο ένα κινητό και ένα ζευγάρι ακουστικά.
Καθόταν στο πεζοδρόμιο έτσι… και χαμογελούσε… σα να είχε μόλις ανακαλύψει τον κόσμο…
Έλαμπε. Έλαμπε επειδή έβραζε…. Έβραζε σαν ένα τρισεκατομμύριο αστέρια μαζί. Καθόταν έτσι ατάραχη στο κρύο… κι όμως ένιωθες πως με ένα άγγιγμα θα μπορούσε να σε ζεστάνει…

Ήταν απλά ένα κορίτσι μέσα στο μπούγιο της πόλης.

Οι άνθρωποι απλά την κοιτούσαν. Φευγαλέα… για λίγο.. μέχρι να την προσπεράσουν και να κοιτάξουν κάτι άλλο…

Την κοίταξα προσεκτικά και της χαμογέλασα… θα μπορούσα απλά να ήμουν εγώ…

Κάθισα δίπλα της. Δεν με είδε. Απλά… εξαφανίστηκα μέσα της.
Σηκώθηκα όρθια. Κοίταξα το πεζοδρόμιο. Δεν υπήρχε. Απλά… εξαφανίστηκε μέσα μου…

Ξύπνησα ιδρωμένη. Κρύωνα. Τα χέρια μου ήταν κόκκινα. Τα μάγουλα επίσης. Ο λαιμός μου πονούσε… νόμιζα πως ούρλιαζα για ώρες.. ήπια νερό. Νερό που γινόταν αλμυρό καθώς έπαιρνε την αλμύρα των δακρύων από τα χείλη μου.
Ένιωσα ένα απαλό χάδι.... «λάμπεις… σαν τρισεκατομμύρια αστέρια μαζί… και ζεματάς… βράζεις… μάλλον έχεις πυρετό… πονάς πουθενά…?»
Κοίταξα στο πάτωμα.. πεταμένο ένα μωβ κασκόλ και ένα ζευγάρι μωβ γάντια. Φορούσα στενό τζην και πράσινο μπλουζάκι… και τα μαλλιά μου ήταν αχτένιστα…

η α υ τ ο κ ρ ι τ ι κ ή ε ν ό ς " ψ υ χ ι ά τ ρ ο υ "

γεια σας... θα συστηθώ για όσους δεν με ξέρουν... είμαι το πράσινο χρώμα σε όσα γράφει η κατερίνα... είμαι η φωνή της λογικής.. με αποκαλεί ψυχίατρο ή ψυχάκια... ανάλογα με το πόσο χοντρά της τη λέω... αν περιμένει περίοδο με αποκαλεί και χειρότερα πράματα... που η καλή μου ανατροφή δεν μου επιτρέπουν να καταγράψω... για την ακρίβεια.. μερικές φορές δεν καταλαβαίνω και τις έννοιες των λέξεων που χρησιμοποιεί.. αλλά ως ψυχίατρος έχω μάθει να μην δίνω βάση σε όλα όσα λέει η ασθενής μου... την γράφω, λέει, λέει... βαριέται... σκάει!

ας δούμε τώρα και τι κάνω εγώ εδω μέσα.....

• πάντα κατηγορώ την Κατερίνα
• της λέω ότι είναι φοβιτσιάρα
• ότι είναι κολλημένη στο παρελθόν και φοβάται το παρόν
• ότι ονειρεύεται πολύ και δεν ζει το παρόν
• ότι φοβάται πάρα πολύ μην πληγωθεί
• ότι ακόμα περισσότερο φοβάται μην πληγώσει!
• ότι φοβάται την ευτυχία γιατί τρέμει μην την εξαντλήσει... μην της τελειώσει και δεν έχει άλλη...
• ότι δεν αφήνεται ελεύθερη και πιέζει τα πράγματα
• ότι ανοίγεται και εκτίθεται πολύ εύκολα και μετά πληγώνεται και γίνεται καχύποπτη με ανθρώπους που δεν τους αξίζει...
• ότι φοβάται να αγαπήσει
• ότι χαραμίζεται και σκορπίζεται σε καταστάσεις που δεν αξίζουν
  ..πως το λέει το τραγούδι...

-"μέσα σε όνειρα τρελά, τσάμπα πήγα μπλέχτηκα... σκάρτες καταστάσεις ανέχτηκα!"

-...ΣΣΣΣΣ ΜΑΡΗ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΣΤ ΤΟΥ ΨΥΧΑΚΙΑ! ΛΙΓΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΑΜΩΤΟΟΟΟΟ!!!

.......αδιαφορώ για τις τρελές... και συνεχίζω...

τελικά την καταπιέζω πολύ την κατερίνα
την έχω βγάλει εντελώς προβληματικιά και της έχω γαμήσει -συγγνώμη κιόλας- το Εγώ!!!!
της λέω συνέχεια:

• να κοιτάς την πάρτυ σου
• να κοιτάς τον εαυτό σου
• να μη φοβάσαι να ζήσεις
• να κρατάς πάντα μια πισινή
• να μην δίνεις αξία στους άλλους αν δε σου δώσουν πρώτοι εκείνοι
• να μην αγαπάς τόσο εύκολα
• να μην ξεχνιέσαι στα όνειρά σου.. δεν αρκούν... να κάνεις και πράξεις...
• να μην ανέχεσαι τίποτα που δε σε γεμίζει!
  
  ...εντάξει... καλές συμβουλές της δίνω... αλλά μήπως με λάθος τρόπο... μήπως πρέπει να της τα πώ αλλιώς.... ξεχνάω κάτι τόσα χρόνια... η Κατερίνα είναι παιδί... η Κατερίνα ήταν πάντα παιδί...

έζησε μια μικρή ψευδαίσθηση κάποτε... κάποιος την έκανε να νομίζει πως μεγάλωσε και πως είναι δυνατή. πως αντέχει τα πάντα και πως μπορεί να είναι μόνη της. την βοήθησε να απομονωθεί και να καταφέρει πολλά... να καταλάβει τα θέλω της και να τα κυνηγήσει... και μετά την άφησε να φύγει... της είπε κι ότι την αφήνει ελεύθερη, να τα κυνηγήσει, να μεγαλώσει, να πραγματοποιήσει τα όνειρά της... της είπε ότι θα την κοιτάζει πάντα από μακριά... ότι όποτε τον χρειαστεί θα είναι εκεί... ότι... τι να λέμε τώρα.... ένα κάρο μαλακίες -συγγνώμη κιόλας πάλι ε?-... ένα κάρο @@ριές για να δικαιολογήσει ουσιαστικά την συμπεριφορά του.. για να ωραιοποιήσει την ανωριμότητα και την ανευθυνότητά του.. και για να την κάνει να μην νιώσει άσχημα για την δική της ανωριμότητα και την δική της ανευθυνότητα.. για τα λάθη που πήγε κι έκανε μαζί του....

στην αρχή η κατερίνα ήταν καλά... της είχε μείνει η δύναμη.. η ψευδοδύναμη... η δύναμη του ναρκωτικού του...

...και μετά...

μετά πέρασε καιρός... ήρθε η απεξάρτηση... το μαρτύριο... ο πόνος... η μοναξιά... το "καταλαβαίνω"!

"καταλαβαίνω πόσο μάταια ήταν όλα! καταλαβαίνω πόσο λάθος ήταν όλα! καταλαβαίνω πόσο λάθος ήμουν που πούλησα τον εαυτό μου! πούλησα τα πιστέυω μου και τον τρόπο σκέψης μου! πρόδωσα τον εαυτό μου και το μυαλό μου! μέσα σε χρόνο dt πρόδωσα όλα όσα πίστευα τόσα χρόνια! γκρέμισα μια ολόκληρη νοοτροπία! έριξα όλους μου τους τοίχους, έκανα ανακαίνιση... έβαλα μέσα μου εκείνον... αυτά που έλεγε, αυτά που πίστευε, αυτά που ήθελε... έγινα εκείνος...
έγινα?
όχι... μα αυτό δεν γίνεται... προσπάθησα να γίνω.. ήταν η προσπάθεια να τον κρατήσω.. μα αυτά δεν γίνονται! αυτοί οι άνθρωποι δεν κρατιούνται! πώς να μείνει μαζί σου κάποιος που πρεσβεύει την ελευθερία? κάποιος που σε διώχνει μακριά!? πώς γίνεται να είναι ερωτευμένος κάποιος χωρίς να είναι κτητικός? ναι, οκ, μου τα είχε εξηγήσει όλα... μου τα είχε δώσει και γραμμένα σε βιβλία... ο σωστός τρόπος σκέψης... ο δικός του τρόπος σκέψης... ο δρόμος για την ευτυχία... τα δώρα της ευχής... "
εκεί τρόμαξαν λιγάκι όλοι... είπαν " πάει... πάει το χάνουμε το κοπελούδι... "και ποιο πολύ τρόμαξε το ίδιο το κοπελούδι... άρχισε να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο... τρέλες και κακό... σε μια προσπάθεια να βγάλει τη λογική από το μυαλό της και να ξεχάσει.... να τα ξεχάσει όλα.... και εκεί επάνω δημιουργήθηκα εγώ!

και....

τι έκανα εγώ στην κατερίνα λοιπόν... συνέχισα να της πιπιλίζω το μυαλό με τις ιστορίες της ευχής... ήθελα να την μάθω να σκέφτεται σωστά...να συνεχίσω το έργο του... αυτός την άφησε μόνη της, κι εγώ δημιουργήθηκα για να την βοηθήσω να κρατηθεί γερά... είμαι η λογική της.. η εσωτερική φωνούλα... αυτή που την ταρακουνάει, την γειώνει, την ισορροπεί... δεν την αφήνει να κάνει λάθη... κι όταν εκείνη τα θέλει τόσο ώστε να τα κάνει... απλά είμαι εκεί για να της τα απαλύνω όταν την ματώνουν... αραδιάζοντας πάλι τις ίδιες ανούσιες και μάταιες αμπελοφιλοσοφίες...

τώρα καταλαβαίνω πόσο κακό της έκανα... τώρα καταλαβαίνω πόσο λάθος έκρινα.. τώρα καταλαβαίνω ότι είμαι απλά ένας σκατάς και τίποτα άλλο!

ο άλλος... ο άλλος είχε τους λόγους του... ο άλλος ήταν ένας εξωτερικός παράγοντας που έκανε ακριβώς αυτά που έλεγε... νόμιζε ότι φέρεται σωστά ή έτσι ήθελε να νομίζουν οι άλλοι.. δεν ξέρω τι από τα δύο ισχύει.. και δεν μπορώ να τον κρίνω... δεν τον γνωρίζω... εγώ ήρθα μετά από αυτόν, και οι σκέψεις της κατερίνας δεν μπορούν να με βοηθήσουν... άλλες φορές είναι γεμάτες αγάπη, χαρά, θαυμασμό κι ευγνωμοσύνη... άλλες φορές είναι γεμάτες απάθεια, μίσος, αηδεία, αδιαφορία... πολύ μεγάλο μπέρδεμα! έχει καιρό που δεν τον αναφέρει καν! σα να πάτησε ένα κουμπάκι! ξαφνικά άρχισε να μιλάει αποκλειστικά σε μένα και τον διέγραψε.. μόνο καμιά φορά, τον φέρνει σαν παράδειγμα... εντάξει αυτό το δέχομαι... έζησε πολλά μαζί του... το θέμα είναι ότι εγώ δεν είμαι αυτός! και κακώς φερόμουν σαν να είμαι!
δεν είχα καταλάβει τα εξής:
αυτός ήταν έτσι... ήταν έτσι φτιαγμένος...

η κατερίνα ήταν αλλιώς... ήταν αλλιώς φτιαγμένη

αυτός φερόταν έτσι..

και η κατερίνα προσπάθησε να γίνει έτσι...

αυτός δεν προσπάθησε τίποτα... αυτός απλά παρατηρούσε...

η κατερίνα δεν τα κατάφερε... η κατερίνα απλά πληγώθηκε...

εγώ τι ρόλο βαράω?..

εγώ δεν ήξερα καν τον ρόλο μου...

δεν αναρωτήθηκα ποτέ!

το παίζω ψυχίατρος και ξερόλας χωρίς να έχω αναρωτηθεί ποτέ!

για ποιο λόγο υπάρχω στο μυαλό της?

για ποιο λόγο με αφήνει να μιλάω?

μήπως είμαι ένα λάθος?

μήπως δημιουργήθηκα για λάθος λόγους?

αυτή είναι τρελλή και το ξέρουμε... κι εκείνη το ξέρει... είναι εντελώς στην κοσμάρα της και κάνει ό,τι της κατέβει... πάνε χρόνια που δε φέρεται σωστά και δεν πράττει σκεπτόμενη το καλό της...

αυτή η τρελλή με δημιούργησε..?

αυτή με καθοδηγεί στο να φέρομαι έτσι...?

γιατί...?

μήπως για να τον έχει συνεχώς δίπλα της?

μήπως για να καλύπτω το κενό του?

μήπως απλά να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου και να σταματήσω να την αφήνω να με κατευθύνει?
να διαγράψω όσα μου έχει μάθει τόσα χρόνια?

όσα της έμαθε αυτός?

στο κάτω κάτω, από τότε που τον γνώρισε είναι σκατά!

ουσιαστικά αφήνει τον εαυτό της να πληγώνεται συνέχεια και χωρίς κανέναν λόγο...

γιατί προσπαθεί να υποστηρίξει έναν λάθος για εκείνην τρόπο σκέψης...

γιατί δεν την αφήνω να κατλάβει πως...

...αυτά για τα οποία την κατηγορώ δεν χρειάζεται να τα αλλάξει με τόση πίεση....

1. είναι φοβιτσιάρα.... αλλά δεν πειράζει... με τόσα που γίνονται στον κόσμο... με τόσες στραβές που της έχουν τύχει... λογικό είναι να φοβάται
2. είναι κολλημένη στο παρελθόν... αλλά δεν πειράζει... πρέπει να αγαπάει το παρελθόν της και να μάθει από αυτό... και να ξαναζεί τις ευτυχισμένες της στιγμές ξανά και ξανά... μόνο έτσι θα έρθουν κι άλλες... και να ζει και τις δυστυχίες ξανά και ξανά.... δεν πρέπει να ξεχάσει... αλλιώς δεν θα ωριμάσει...
3. ... φοβάται το παρόν... αλλά δεν πειράζει... και ποιος δεν το φοβάται παρακαλώ? από τη στιγμή που το ζει... από τη στιγμή που υπάρχει και προσπαθεί... δεν πειράζει να φοβάται και λίγο.. Ε?
4. .... ονειρεύεται πολύ και δεν ζει το παρόν... αυτό όχι απλά δεν πειράζει! αλλά είναι μαλακώδες δικό μου συμπέρασμα! μια χαρά ζει... απλά εγώ την πιέζω να ζει περισσότερο... και την αγχώνω... και πρέπει να το κόψω αυτό!
5. ....φοβάται πάρα πολύ μην πληγωθεί... εντάξει... εδώ πάω πάσο... κι εγώ φοβάμαι...
6. ακόμα περισσότερο φοβάται μην πληγώσει! ...μα γι' αυτό την αγαπάω! γιατί να το κόψει αυτό???
7. ...φοβάται την ευτυχία γιατί τρέμει μην την εξαντλήσει... μην της τελειώσει και δεν έχει άλλη... εεε δεν πειράζει... ας την να φοβάται... η ευτυχία δεν τελειώνει... είναι παντού και το ξέρει η κατερίνα... απλά είναι γκρινιαρούλα... απλά θέλει να είναι ευτυχισμένη συνεχώς! ε αυτό δεν γίνεται! και δεν θα της το φτιάξω ΚΑΙ αυτό εγώ! ας βρει την άκρη μόνη της!
8. ...δεν αφήνεται ελεύθερη και πιέζει τα πράγματα... χμμμμμ... εδώ μάλλον φταίει το ζωδιό της... το οποίο ως επιστήμονας δεν αποδέχεται.. δύσκολο ελάττωμα... και συνδυασμένο με το πείσμα και τον εγωισμό της... νομίζω ότι μόνο ένας ΣΩΣΤΟΣ ΑΝΤΡΑΣ μπορεί να την τιθασεύσει σε αυτό.. εγώ πάω πάσο...
9. ...ανοίγεται και εκτίθεται πολύ εύκολα και μετά πληγώνεται και γίνεται καχύποπτη με ανθρώπους που δεν τους αξίζει... εεε δεν πειράζει! ας ανοίγεται... αφού κι αυτό το λατρεύω... αφού την πάω που έιναι έτσι αυθόρμητη... τώρα... αν καμιά φορά γίνεται καχύποπτη... εντάξει, πιστεύω της περνάει αρκετά γρήγορα... ...κι αν μερικοί μερικοί δεν έχουν την υπομονή να περιμένουν λίγο, μέχρι να τους εμπιστευτεί... τι να τους κάνω! αυτοί χάνουν! ας τα βρουν με τον δικό τους ψυχίατρο! εγώ ασχολούμαι μόνο με το κατερινάκι... ΟΚ?
10. ...φοβάται να αγαπήσει... ΕΕΕΕ δεν πειράζει... αγαπάει... αυτό μετράει!
11. χαραμίζεται και σκορπίζεται σε καταστάσεις που δεν αξίζουν... εεεε δεν πειράζει! όλοι κάνουν λάθη!

τελικά... κατέληξα στο να την κανακεύω τώρα? πριν την καταπίεζα και τώρα την κακομαθαίνω?....
εεε....εεεεεεεεεεε! ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΛΕΜΕ! ΤΟ ΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΠΙΠΙΝΑΚΙ! ας την κακομάθω εγώ λοιπόν λιγάκι... να την ανεβάσω, να της φτιάξω το ηθικό, να πιεί πολύ προδέρμ (μπας και σταματήσει να τρώει σοκολάτες, ταρτάκια και εκλεράκια..γιατί δεν μας βλέπω καλά! θα παχύνει χωρίς καν να ανοίξει βιβλίο για την εξεταστική!).... εεε και μόλις ανέβει αρκετά θα την βάλω σε μια σειρά... έτσι δεν κάνουν με τα παιδάκια... δεν κάνει να τα τρομάζουμε τα παιδάκια... δεν κάνει να είμαστε πολύ αυστηροί μαζί τους... κι εγώ δεν ήξερα ότι η ΚατερίνΑ είναι παιδάκι... δε με είχε αφήσει να το καταλάβω τόσα χρόνια... μου το έκρυβε η πονηρή... ευτυχώς έμπλεξε με ένα παιδάκι που της έβγαλε τον παλιμπαιδισμο της και την πήρα χαμπάρι... στην αρχή του ριξα χοντρά μπινελίκια... πρώτη φορά την είδα έτσι σκατά... και άρχισα να τα χώνω στο παιδί... τελικά καλό της έκανε...
να ξέρουμε ποια είναι η κυρία!
να ξέρουμε κι εμείς της ευαισθησίες της...
να την προσέχουμε καλύτερα και όπως πρέπει!

θα περάσει μια περίοδο αποθεραπείας λοιπον... θα την κακομάθω και θα την κανακέψω όσο μπορώ...
θα την προσέχω... θα την αντέχω...

κι έτσι θα κερδίσω κι εγώ λίγο χρόνο... λίγο χρόνο για να βρω τον εαυτό μου ρε παιδια! να καταλήξω σε έναν τρόπο δράσης.. ένα σχέδιο... ένα.. πώς το λένε τέλος πάντων! ένα πρωτόκολλο!

γιατί δεν είναι και εντελώς λάθος οι συμβουλές μου..

1. να κοιτάς την πάρτυ σου
2. να κοιτάς τον εαυτό σου
3. να μη φοβάσαι να ζήσεις
4. να κρατάς πάντα μια πισινή
5. να μην δίνεις αξία στους άλλους αν δε σου δώσουν πρώτοι εκείνοι
6. να μην αγαπάς τόσο εύκολα
7. να μην ξεχνιέσαι στα όνειρά σου.. δεν αρκούν...
8. να κάνεις και πράξεις...
9. να μην ανέχεσαι τίποτα που δε σε γεμίζει!

μια χαρά συβουλές έχω να δώσω ο καημενούλης...
απλά πρέπει να βρω τις σωστές λέξεις...................

...........και να τις δώσω όταν έρθει η σωστή στιγμή....

φιλιά!

έρωτας, πάθος, δύναμη, φόβος, νύχτα, αέρας, ανάσες...

Πριν λίγη ώρα γύρισα από τη «λίμνη των κύκνων»
Μια παράσταση που περίμενα με πολύ ανυπομονησία
Μια παράσταση που την πρώτη φορά-πριν μια βδομάδα περίπου- που πήγα να παρακολουθήσω, ακυρώθηκε.. φρίκαρα τελείως.. στενοχωρήθηκα, νόμιζα ότι δεν θα καταφέρω τελικά να τη δω… όλα πήγαν καλά, βρήκαμε εισιτήρια σε καλές θέσεις πάλι, και απόψε ήταν η μεγάλη μέρα.. φοβόμουν ότι κάτι θα στραβώσει… γι’ αυτό και το πέρασα στο ντούκου το γεγονός… πήγα κανονικά το πρωί για ψώνια και καφέ, γύρισα, έφαγα, chatαρα, και μόλις έφτασε η ώρα, απλά φόρεσα ένα φουστανάκι και τις ψηλοτάκουνες γοβίτσες μου και πήγα…! Εεε πήρα μαζί και μια φοβερή τσαντούλα-δώρο της κολλητής μου… την οποία φυσικά διάλεξα εγώ (γι’ αυτό είναι τόσο ΥΠΕΡΟΧΗ) και όλως τυχαίως ταιριάζει απίστευτα με τις γοβίτσες μου :P

…Πάλι βγήκες εκτός θέματος….

Τέσπα… προσπαθώ να μην πολυλογώ… τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στο κατά τη γνώμη μου απαίσιο αλλά πολυδιαφημισμένο θέατρο όπου έγινε η παράσταση... το πήρα απόφαση… μόνο το μέγαρο αξίζει….! Καταφέραμε να πάρουμε τα καινούρια εισιτήρια και να πάμε να καθίσουμε στις καινούριες θέσεις… καταφέραμε να μείνουμε ήσυχες και να δούμε την παράσταση…

Ένταση
Πάθος
Ερωτισμός
Τρελό πάθος
Απίστευτος ρυθμός
Απίστευτη ηθοποιία από τους χορευτές
Απίστευτο το άκουσμα τον αναπνοών τους
Το λαχάνιασμα..
Οι γκριμάτσες τους
Πολύ πρωτότυπο…
Η ιστορία αλλαγμένη
Αρκετά ρεαλιστική
Η χορογραφία αξιοποιούσε κάθε σημείο έντασης της μουσικής….
Οι κύκνοι δυναμικοί… παιχνιδιάρηδες… παθιασμένοι… τρελοί.. βίαιοι… ερωτικοί… άντρες!!!!
Θυμάμαι μια φίλη να με ρωτάει συνεχώς… «πότε είπαμε θα πας να δεις τους gay?»
…καθόλου gay…
Gay ήταν ο πρίγκιπας… κι αυτός.. όχι ακριβώς… δεν ήταν… ήταν μπερδεμένος.. και για όλα έφταιγε η βασίλισσα…. Αλλά ας μην σας αναλύσω τώρα την υπόθεση… πλεκτάνες, μπερδέματα, όλα εναντίον του… όλα για να τον αποπροσανατολίσουν από τον αληθινό έρωτα… που στο τέλος πεθαίνει… και αυτός μένει με ένα όνειρο.. ένα πάθος… έναν πόθο που τελικά τον τρελαίνει και τον αποτελειώνει….
Αυτή η γεύση μου έμεινε…

Ένταση, πάθος, έρωτας, αρρώστια, αγάπη, ψύχωση, όνειρο, θάνατος…

Δεν θα τα αναλύσω αυτά… νομίζω με πιάνετε… όσοι όχι… σκεφτείτε τα! ;)

Μετά τελείωσε… με πήγε η αρίστη στο πανεπιστήμιο και πήρα το αυτοκίνητό μου… ο δρόμος της επιστροφής… μ’ αρέσει αυτή η διαδρομή… η διαδρομή της ρουτίνας… την κάνω κάθε βράδυ που γυρίζω σπίτι και σκέφτομαι όλα τα γεγονότα της ημέρας… σήμερα σκεφτόμουν διάσπαρτα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων… πλάκα είχαν… τελικά όλα έχουν πλάκα όταν τα βλέπεις απ’ έξω… εντάξει όχι όλα… υπάρχουν και πίκρες στη ζωή… αλλά ευτυχώς πάει καιρός από τότε που μου έτυχε μια πραγματική πίκρα… ευτυχώς γιατί δεν τις ξεπερνάω… ούτε τις μικρές ούτε τις μεγάλες… απλά τις μικρές μπορώ να βγω και να τις δω απ’ έξω… μπορώ να τις σκεφτώ και να γελάσω… τώρα τελευταία γελάω συχνά με τον εαυτό μου..

Το πρωί μιλούσα στη μαριάννα πίνοντας καφέ… της έλεγα διάσπαρτα νέα… μου είπε κάτι που μου άρεσε… είχε πολύ καιρό λέει να με δει τόσο καλά.. τόσο λαμπερή… τόσο χαρούμενη… όχι δεν είμαι χαρούμενη για κάτι.. δεν έγινε κάτι.. ίσα ίσα ήμουν χάλια τις τελευταίες μέρες.. έχω όμως ακόμα τη λάμψη… μια λάμψη που νόμιζα πως δεν θα ξαναέχω ποτέ… και επανήλθε… ευτυχώς! Η αστερόσκονή μου ενεργοποιήθηκε! Και τώρα όλα μπορεί να συμβούν… the possibilities… the countless possibilities…. Θυμάμαι ένα ποστ καλοκαιρινό για αυτές τις possibilities…. Ήξερα ότι υπάρχουν αλλά δεν ήμουν έτοιμη να τις δω τότε…

Πολλές οι σκέψεις και μια λάθος στροφή… και βρίσκομαι σε λάθος σημείο… φτου… λάθος…?
Όχι και πολύ…
Περάω από 4 αγαπημένες οδούς που έχω χρόνια να δω… δρόμους που ζουν παλιοί συμμαθητές μου… η ντίνα είναι από το δημοτικό.. και η δέσποινα… την πρώτη έχω να τη δω 13 χρόνια.. έφυγε λίγο πριν τελειώσουμε το δημοτικό.. ήρθε μια φορά στην 1η γυμνασίου και την είδα… αυτό ήταν… τη δέσποινα την είδα τυχαία το καλοκαίρι… ευχάριστη έκπληξη…
Και ο δρόμος του γιώργου… το πρώτο μου αρσενικό φιλαράκι… μας θυμάμαι να ακούμε με τις ώρες μουσική στο δωμάτιό μου… προσπαθούσε να με πείσει να ακούω heavy metal… εγώ ανένδοτη τότε… προσπάθησε να μου δώσει και το πρώτο γλωσσόφιλο! Είχα άγχος που θα έβγαινα με τον δημήτρη και ήθελε αυτός να μου το διώξει… Αλλά δεν τα κατάφερε! Δλδ οκ το έδωσε αλλά ήταν χάλια και δεν το μέτρησα ποτέ… ήταν σα να φιλάω τον αδερφό μου! Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να έρχεται σπίτι μου και να ακούμε μουσική… εκεί κατάλαβα πως μεγαλώνουμε… και πως δεν θα έχω πια φίλους…
Πέρασα και από το σπίτι της κατερίνας… η κατερίνα υπάρχει από το νήπιο… γνωριστήκαμε απόκριες.. μεγάλη φάση… ακόμα είμαστε φίλες αλλά σε εντελώς άλλη φάση.. αυτή σκέφτεται γάμους και νυφικά και εγώ ταξίδια, κομμωτήρια, συναυλίες, αγοράκια και σήματα…

Πρόβλημα πάρκινγκ στη γειτονιά μου δεν είχαμε ποτέ… ε και αν είχαμε, δεν είχε η διπλανή γειτονιά… ε σήμερα ήταν η έκπληξη… μια τελευταία έκπληξη… πάρκαρα λίγο πιο πέρα… κοντά στην εθνική… βγαίνοντας φόρεσα τις γόβες και θαύμασα το τέλειο ταίριασμα με την τσάντα.. μα πώς τα πέτυχα! Απίστευτη τύχη! Χάζεψα τα αυτοκίνητα να τρέχουν… κάποτε εκεί κυλούσε ορμητικά ένα ποτάμι… έκλεισα τα μάτια… γλυκιά βραδιά… περπάτημα στον άδειο δρόμο… μια μικρή δόση φόβου… πάντα μου την έδιναν τα τακούνια… τα πρώτα μου ήταν σε μπότες γύρω στα 22… δεν τις φόρεσα και πολύ… μα να κουράζομαι άδικα? Μετά πήρα τις πρώτες μου γόβες στα 25… τρελός έρωτας.. συνήθισα τον πόνο και δεν τον νιώθω καν! Και τώρα αυτές… αυτές οι μωβ… λατρεία! 10 πόντοι πάνω! Στην πρώτη μας έξοδο πέθανα στον πόνο… σήμερα ήταν η 3η μου βραδιά μαζί τους… ησυχία… μόνο η ανάσα μου και τα τακούνια μου… τελικά δεν είναι και τόσο χάλια ο ήχος.. όχι όταν είσαι μόνος… όταν θες απλά κάτι να σε συντροφεύει… όχι σκέψεις… όχι φαντασιώσεις… κάτι υπαρκτό… η ανάσα μου και τα τακούνια μου…
Εγώ
Μόνη μου
Γυρίζοντας σπίτι μετά από ένα υπέροχο βράδυ…
Ένταση, πάθος, έρωτας, αρρώστια, αγάπη, ψύχωση, όνειρο, θάνατος…
Όχι άλλο….
Νύχτα, αέρας, αναμνήσεις… φώτα, αυτοκίνητα, δρόμοι… ποτάμι, ανάσα, τικ τακ-τούκου τούκου… χρόνος, ανάσα, καρδιά…
Τελικά όλα πήγαν καλά…
Κι ας μην το περίμενα…
Κι ας μην το είχα προετοιμάσει….
Κι ας φοβόμουν….
Όλα καλά… κι ας φοβάμαι ακόμα…
Καληνύχτα….

post-φάντασμα~pt.3 :P

ti ki an to 3 einai o agaphmenos mou arithmos? (k to 27 akoma perissotero kathoti einai 3^3!... )
to trito mou post sto kainourio blog egine fantasma! eleos pia!!! ....dld otan tha anoi3w 3o blog kai tha grapsw ekei to 3o post ti tha ginei? ekrhksh?...hmmm as mhn paralogizomai apo twra...
bariemai na to ksanagrapsw twra... prepei na diabasw... exw 2 wres pou eipa sto margkaki oti ksekinaw k akoma tiiiiiiiiipota!!!
to ri3a stous massive attack shmera k exw kollhsei agriws...
tha to ksanagrapsw swsta to postaki later!
makia polla polla pollaaaaaaaaaaaaa ;)

pros to paron deite to edw pera!
http://cassi0peia.blogspot.com/2007/02/blog-post.html