έρωτας, πάθος, δύναμη, φόβος, νύχτα, αέρας, ανάσες...

Πριν λίγη ώρα γύρισα από τη «λίμνη των κύκνων»
Μια παράσταση που περίμενα με πολύ ανυπομονησία
Μια παράσταση που την πρώτη φορά-πριν μια βδομάδα περίπου- που πήγα να παρακολουθήσω, ακυρώθηκε.. φρίκαρα τελείως.. στενοχωρήθηκα, νόμιζα ότι δεν θα καταφέρω τελικά να τη δω… όλα πήγαν καλά, βρήκαμε εισιτήρια σε καλές θέσεις πάλι, και απόψε ήταν η μεγάλη μέρα.. φοβόμουν ότι κάτι θα στραβώσει… γι’ αυτό και το πέρασα στο ντούκου το γεγονός… πήγα κανονικά το πρωί για ψώνια και καφέ, γύρισα, έφαγα, chatαρα, και μόλις έφτασε η ώρα, απλά φόρεσα ένα φουστανάκι και τις ψηλοτάκουνες γοβίτσες μου και πήγα…! Εεε πήρα μαζί και μια φοβερή τσαντούλα-δώρο της κολλητής μου… την οποία φυσικά διάλεξα εγώ (γι’ αυτό είναι τόσο ΥΠΕΡΟΧΗ) και όλως τυχαίως ταιριάζει απίστευτα με τις γοβίτσες μου :P

…Πάλι βγήκες εκτός θέματος….

Τέσπα… προσπαθώ να μην πολυλογώ… τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στο κατά τη γνώμη μου απαίσιο αλλά πολυδιαφημισμένο θέατρο όπου έγινε η παράσταση... το πήρα απόφαση… μόνο το μέγαρο αξίζει….! Καταφέραμε να πάρουμε τα καινούρια εισιτήρια και να πάμε να καθίσουμε στις καινούριες θέσεις… καταφέραμε να μείνουμε ήσυχες και να δούμε την παράσταση…

Ένταση
Πάθος
Ερωτισμός
Τρελό πάθος
Απίστευτος ρυθμός
Απίστευτη ηθοποιία από τους χορευτές
Απίστευτο το άκουσμα τον αναπνοών τους
Το λαχάνιασμα..
Οι γκριμάτσες τους
Πολύ πρωτότυπο…
Η ιστορία αλλαγμένη
Αρκετά ρεαλιστική
Η χορογραφία αξιοποιούσε κάθε σημείο έντασης της μουσικής….
Οι κύκνοι δυναμικοί… παιχνιδιάρηδες… παθιασμένοι… τρελοί.. βίαιοι… ερωτικοί… άντρες!!!!
Θυμάμαι μια φίλη να με ρωτάει συνεχώς… «πότε είπαμε θα πας να δεις τους gay?»
…καθόλου gay…
Gay ήταν ο πρίγκιπας… κι αυτός.. όχι ακριβώς… δεν ήταν… ήταν μπερδεμένος.. και για όλα έφταιγε η βασίλισσα…. Αλλά ας μην σας αναλύσω τώρα την υπόθεση… πλεκτάνες, μπερδέματα, όλα εναντίον του… όλα για να τον αποπροσανατολίσουν από τον αληθινό έρωτα… που στο τέλος πεθαίνει… και αυτός μένει με ένα όνειρο.. ένα πάθος… έναν πόθο που τελικά τον τρελαίνει και τον αποτελειώνει….
Αυτή η γεύση μου έμεινε…

Ένταση, πάθος, έρωτας, αρρώστια, αγάπη, ψύχωση, όνειρο, θάνατος…

Δεν θα τα αναλύσω αυτά… νομίζω με πιάνετε… όσοι όχι… σκεφτείτε τα! ;)

Μετά τελείωσε… με πήγε η αρίστη στο πανεπιστήμιο και πήρα το αυτοκίνητό μου… ο δρόμος της επιστροφής… μ’ αρέσει αυτή η διαδρομή… η διαδρομή της ρουτίνας… την κάνω κάθε βράδυ που γυρίζω σπίτι και σκέφτομαι όλα τα γεγονότα της ημέρας… σήμερα σκεφτόμουν διάσπαρτα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων… πλάκα είχαν… τελικά όλα έχουν πλάκα όταν τα βλέπεις απ’ έξω… εντάξει όχι όλα… υπάρχουν και πίκρες στη ζωή… αλλά ευτυχώς πάει καιρός από τότε που μου έτυχε μια πραγματική πίκρα… ευτυχώς γιατί δεν τις ξεπερνάω… ούτε τις μικρές ούτε τις μεγάλες… απλά τις μικρές μπορώ να βγω και να τις δω απ’ έξω… μπορώ να τις σκεφτώ και να γελάσω… τώρα τελευταία γελάω συχνά με τον εαυτό μου..

Το πρωί μιλούσα στη μαριάννα πίνοντας καφέ… της έλεγα διάσπαρτα νέα… μου είπε κάτι που μου άρεσε… είχε πολύ καιρό λέει να με δει τόσο καλά.. τόσο λαμπερή… τόσο χαρούμενη… όχι δεν είμαι χαρούμενη για κάτι.. δεν έγινε κάτι.. ίσα ίσα ήμουν χάλια τις τελευταίες μέρες.. έχω όμως ακόμα τη λάμψη… μια λάμψη που νόμιζα πως δεν θα ξαναέχω ποτέ… και επανήλθε… ευτυχώς! Η αστερόσκονή μου ενεργοποιήθηκε! Και τώρα όλα μπορεί να συμβούν… the possibilities… the countless possibilities…. Θυμάμαι ένα ποστ καλοκαιρινό για αυτές τις possibilities…. Ήξερα ότι υπάρχουν αλλά δεν ήμουν έτοιμη να τις δω τότε…

Πολλές οι σκέψεις και μια λάθος στροφή… και βρίσκομαι σε λάθος σημείο… φτου… λάθος…?
Όχι και πολύ…
Περάω από 4 αγαπημένες οδούς που έχω χρόνια να δω… δρόμους που ζουν παλιοί συμμαθητές μου… η ντίνα είναι από το δημοτικό.. και η δέσποινα… την πρώτη έχω να τη δω 13 χρόνια.. έφυγε λίγο πριν τελειώσουμε το δημοτικό.. ήρθε μια φορά στην 1η γυμνασίου και την είδα… αυτό ήταν… τη δέσποινα την είδα τυχαία το καλοκαίρι… ευχάριστη έκπληξη…
Και ο δρόμος του γιώργου… το πρώτο μου αρσενικό φιλαράκι… μας θυμάμαι να ακούμε με τις ώρες μουσική στο δωμάτιό μου… προσπαθούσε να με πείσει να ακούω heavy metal… εγώ ανένδοτη τότε… προσπάθησε να μου δώσει και το πρώτο γλωσσόφιλο! Είχα άγχος που θα έβγαινα με τον δημήτρη και ήθελε αυτός να μου το διώξει… Αλλά δεν τα κατάφερε! Δλδ οκ το έδωσε αλλά ήταν χάλια και δεν το μέτρησα ποτέ… ήταν σα να φιλάω τον αδερφό μου! Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να έρχεται σπίτι μου και να ακούμε μουσική… εκεί κατάλαβα πως μεγαλώνουμε… και πως δεν θα έχω πια φίλους…
Πέρασα και από το σπίτι της κατερίνας… η κατερίνα υπάρχει από το νήπιο… γνωριστήκαμε απόκριες.. μεγάλη φάση… ακόμα είμαστε φίλες αλλά σε εντελώς άλλη φάση.. αυτή σκέφτεται γάμους και νυφικά και εγώ ταξίδια, κομμωτήρια, συναυλίες, αγοράκια και σήματα…

Πρόβλημα πάρκινγκ στη γειτονιά μου δεν είχαμε ποτέ… ε και αν είχαμε, δεν είχε η διπλανή γειτονιά… ε σήμερα ήταν η έκπληξη… μια τελευταία έκπληξη… πάρκαρα λίγο πιο πέρα… κοντά στην εθνική… βγαίνοντας φόρεσα τις γόβες και θαύμασα το τέλειο ταίριασμα με την τσάντα.. μα πώς τα πέτυχα! Απίστευτη τύχη! Χάζεψα τα αυτοκίνητα να τρέχουν… κάποτε εκεί κυλούσε ορμητικά ένα ποτάμι… έκλεισα τα μάτια… γλυκιά βραδιά… περπάτημα στον άδειο δρόμο… μια μικρή δόση φόβου… πάντα μου την έδιναν τα τακούνια… τα πρώτα μου ήταν σε μπότες γύρω στα 22… δεν τις φόρεσα και πολύ… μα να κουράζομαι άδικα? Μετά πήρα τις πρώτες μου γόβες στα 25… τρελός έρωτας.. συνήθισα τον πόνο και δεν τον νιώθω καν! Και τώρα αυτές… αυτές οι μωβ… λατρεία! 10 πόντοι πάνω! Στην πρώτη μας έξοδο πέθανα στον πόνο… σήμερα ήταν η 3η μου βραδιά μαζί τους… ησυχία… μόνο η ανάσα μου και τα τακούνια μου… τελικά δεν είναι και τόσο χάλια ο ήχος.. όχι όταν είσαι μόνος… όταν θες απλά κάτι να σε συντροφεύει… όχι σκέψεις… όχι φαντασιώσεις… κάτι υπαρκτό… η ανάσα μου και τα τακούνια μου…
Εγώ
Μόνη μου
Γυρίζοντας σπίτι μετά από ένα υπέροχο βράδυ…
Ένταση, πάθος, έρωτας, αρρώστια, αγάπη, ψύχωση, όνειρο, θάνατος…
Όχι άλλο….
Νύχτα, αέρας, αναμνήσεις… φώτα, αυτοκίνητα, δρόμοι… ποτάμι, ανάσα, τικ τακ-τούκου τούκου… χρόνος, ανάσα, καρδιά…
Τελικά όλα πήγαν καλά…
Κι ας μην το περίμενα…
Κι ας μην το είχα προετοιμάσει….
Κι ας φοβόμουν….
Όλα καλά… κι ας φοβάμαι ακόμα…
Καληνύχτα….