η α υ τ ο κ ρ ι τ ι κ ή ε ν ό ς " ψ υ χ ι ά τ ρ ο υ "

γεια σας... θα συστηθώ για όσους δεν με ξέρουν... είμαι το πράσινο χρώμα σε όσα γράφει η κατερίνα... είμαι η φωνή της λογικής.. με αποκαλεί ψυχίατρο ή ψυχάκια... ανάλογα με το πόσο χοντρά της τη λέω... αν περιμένει περίοδο με αποκαλεί και χειρότερα πράματα... που η καλή μου ανατροφή δεν μου επιτρέπουν να καταγράψω... για την ακρίβεια.. μερικές φορές δεν καταλαβαίνω και τις έννοιες των λέξεων που χρησιμοποιεί.. αλλά ως ψυχίατρος έχω μάθει να μην δίνω βάση σε όλα όσα λέει η ασθενής μου... την γράφω, λέει, λέει... βαριέται... σκάει!

ας δούμε τώρα και τι κάνω εγώ εδω μέσα.....

• πάντα κατηγορώ την Κατερίνα
• της λέω ότι είναι φοβιτσιάρα
• ότι είναι κολλημένη στο παρελθόν και φοβάται το παρόν
• ότι ονειρεύεται πολύ και δεν ζει το παρόν
• ότι φοβάται πάρα πολύ μην πληγωθεί
• ότι ακόμα περισσότερο φοβάται μην πληγώσει!
• ότι φοβάται την ευτυχία γιατί τρέμει μην την εξαντλήσει... μην της τελειώσει και δεν έχει άλλη...
• ότι δεν αφήνεται ελεύθερη και πιέζει τα πράγματα
• ότι ανοίγεται και εκτίθεται πολύ εύκολα και μετά πληγώνεται και γίνεται καχύποπτη με ανθρώπους που δεν τους αξίζει...
• ότι φοβάται να αγαπήσει
• ότι χαραμίζεται και σκορπίζεται σε καταστάσεις που δεν αξίζουν
  ..πως το λέει το τραγούδι...

-"μέσα σε όνειρα τρελά, τσάμπα πήγα μπλέχτηκα... σκάρτες καταστάσεις ανέχτηκα!"

-...ΣΣΣΣΣ ΜΑΡΗ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΣΤ ΤΟΥ ΨΥΧΑΚΙΑ! ΛΙΓΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΑΜΩΤΟΟΟΟΟ!!!

.......αδιαφορώ για τις τρελές... και συνεχίζω...

τελικά την καταπιέζω πολύ την κατερίνα
την έχω βγάλει εντελώς προβληματικιά και της έχω γαμήσει -συγγνώμη κιόλας- το Εγώ!!!!
της λέω συνέχεια:

• να κοιτάς την πάρτυ σου
• να κοιτάς τον εαυτό σου
• να μη φοβάσαι να ζήσεις
• να κρατάς πάντα μια πισινή
• να μην δίνεις αξία στους άλλους αν δε σου δώσουν πρώτοι εκείνοι
• να μην αγαπάς τόσο εύκολα
• να μην ξεχνιέσαι στα όνειρά σου.. δεν αρκούν... να κάνεις και πράξεις...
• να μην ανέχεσαι τίποτα που δε σε γεμίζει!
  
  ...εντάξει... καλές συμβουλές της δίνω... αλλά μήπως με λάθος τρόπο... μήπως πρέπει να της τα πώ αλλιώς.... ξεχνάω κάτι τόσα χρόνια... η Κατερίνα είναι παιδί... η Κατερίνα ήταν πάντα παιδί...

έζησε μια μικρή ψευδαίσθηση κάποτε... κάποιος την έκανε να νομίζει πως μεγάλωσε και πως είναι δυνατή. πως αντέχει τα πάντα και πως μπορεί να είναι μόνη της. την βοήθησε να απομονωθεί και να καταφέρει πολλά... να καταλάβει τα θέλω της και να τα κυνηγήσει... και μετά την άφησε να φύγει... της είπε κι ότι την αφήνει ελεύθερη, να τα κυνηγήσει, να μεγαλώσει, να πραγματοποιήσει τα όνειρά της... της είπε ότι θα την κοιτάζει πάντα από μακριά... ότι όποτε τον χρειαστεί θα είναι εκεί... ότι... τι να λέμε τώρα.... ένα κάρο μαλακίες -συγγνώμη κιόλας πάλι ε?-... ένα κάρο @@ριές για να δικαιολογήσει ουσιαστικά την συμπεριφορά του.. για να ωραιοποιήσει την ανωριμότητα και την ανευθυνότητά του.. και για να την κάνει να μην νιώσει άσχημα για την δική της ανωριμότητα και την δική της ανευθυνότητα.. για τα λάθη που πήγε κι έκανε μαζί του....

στην αρχή η κατερίνα ήταν καλά... της είχε μείνει η δύναμη.. η ψευδοδύναμη... η δύναμη του ναρκωτικού του...

...και μετά...

μετά πέρασε καιρός... ήρθε η απεξάρτηση... το μαρτύριο... ο πόνος... η μοναξιά... το "καταλαβαίνω"!

"καταλαβαίνω πόσο μάταια ήταν όλα! καταλαβαίνω πόσο λάθος ήταν όλα! καταλαβαίνω πόσο λάθος ήμουν που πούλησα τον εαυτό μου! πούλησα τα πιστέυω μου και τον τρόπο σκέψης μου! πρόδωσα τον εαυτό μου και το μυαλό μου! μέσα σε χρόνο dt πρόδωσα όλα όσα πίστευα τόσα χρόνια! γκρέμισα μια ολόκληρη νοοτροπία! έριξα όλους μου τους τοίχους, έκανα ανακαίνιση... έβαλα μέσα μου εκείνον... αυτά που έλεγε, αυτά που πίστευε, αυτά που ήθελε... έγινα εκείνος...
έγινα?
όχι... μα αυτό δεν γίνεται... προσπάθησα να γίνω.. ήταν η προσπάθεια να τον κρατήσω.. μα αυτά δεν γίνονται! αυτοί οι άνθρωποι δεν κρατιούνται! πώς να μείνει μαζί σου κάποιος που πρεσβεύει την ελευθερία? κάποιος που σε διώχνει μακριά!? πώς γίνεται να είναι ερωτευμένος κάποιος χωρίς να είναι κτητικός? ναι, οκ, μου τα είχε εξηγήσει όλα... μου τα είχε δώσει και γραμμένα σε βιβλία... ο σωστός τρόπος σκέψης... ο δικός του τρόπος σκέψης... ο δρόμος για την ευτυχία... τα δώρα της ευχής... "
εκεί τρόμαξαν λιγάκι όλοι... είπαν " πάει... πάει το χάνουμε το κοπελούδι... "και ποιο πολύ τρόμαξε το ίδιο το κοπελούδι... άρχισε να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο... τρέλες και κακό... σε μια προσπάθεια να βγάλει τη λογική από το μυαλό της και να ξεχάσει.... να τα ξεχάσει όλα.... και εκεί επάνω δημιουργήθηκα εγώ!

και....

τι έκανα εγώ στην κατερίνα λοιπόν... συνέχισα να της πιπιλίζω το μυαλό με τις ιστορίες της ευχής... ήθελα να την μάθω να σκέφτεται σωστά...να συνεχίσω το έργο του... αυτός την άφησε μόνη της, κι εγώ δημιουργήθηκα για να την βοηθήσω να κρατηθεί γερά... είμαι η λογική της.. η εσωτερική φωνούλα... αυτή που την ταρακουνάει, την γειώνει, την ισορροπεί... δεν την αφήνει να κάνει λάθη... κι όταν εκείνη τα θέλει τόσο ώστε να τα κάνει... απλά είμαι εκεί για να της τα απαλύνω όταν την ματώνουν... αραδιάζοντας πάλι τις ίδιες ανούσιες και μάταιες αμπελοφιλοσοφίες...

τώρα καταλαβαίνω πόσο κακό της έκανα... τώρα καταλαβαίνω πόσο λάθος έκρινα.. τώρα καταλαβαίνω ότι είμαι απλά ένας σκατάς και τίποτα άλλο!

ο άλλος... ο άλλος είχε τους λόγους του... ο άλλος ήταν ένας εξωτερικός παράγοντας που έκανε ακριβώς αυτά που έλεγε... νόμιζε ότι φέρεται σωστά ή έτσι ήθελε να νομίζουν οι άλλοι.. δεν ξέρω τι από τα δύο ισχύει.. και δεν μπορώ να τον κρίνω... δεν τον γνωρίζω... εγώ ήρθα μετά από αυτόν, και οι σκέψεις της κατερίνας δεν μπορούν να με βοηθήσουν... άλλες φορές είναι γεμάτες αγάπη, χαρά, θαυμασμό κι ευγνωμοσύνη... άλλες φορές είναι γεμάτες απάθεια, μίσος, αηδεία, αδιαφορία... πολύ μεγάλο μπέρδεμα! έχει καιρό που δεν τον αναφέρει καν! σα να πάτησε ένα κουμπάκι! ξαφνικά άρχισε να μιλάει αποκλειστικά σε μένα και τον διέγραψε.. μόνο καμιά φορά, τον φέρνει σαν παράδειγμα... εντάξει αυτό το δέχομαι... έζησε πολλά μαζί του... το θέμα είναι ότι εγώ δεν είμαι αυτός! και κακώς φερόμουν σαν να είμαι!
δεν είχα καταλάβει τα εξής:
αυτός ήταν έτσι... ήταν έτσι φτιαγμένος...

η κατερίνα ήταν αλλιώς... ήταν αλλιώς φτιαγμένη

αυτός φερόταν έτσι..

και η κατερίνα προσπάθησε να γίνει έτσι...

αυτός δεν προσπάθησε τίποτα... αυτός απλά παρατηρούσε...

η κατερίνα δεν τα κατάφερε... η κατερίνα απλά πληγώθηκε...

εγώ τι ρόλο βαράω?..

εγώ δεν ήξερα καν τον ρόλο μου...

δεν αναρωτήθηκα ποτέ!

το παίζω ψυχίατρος και ξερόλας χωρίς να έχω αναρωτηθεί ποτέ!

για ποιο λόγο υπάρχω στο μυαλό της?

για ποιο λόγο με αφήνει να μιλάω?

μήπως είμαι ένα λάθος?

μήπως δημιουργήθηκα για λάθος λόγους?

αυτή είναι τρελλή και το ξέρουμε... κι εκείνη το ξέρει... είναι εντελώς στην κοσμάρα της και κάνει ό,τι της κατέβει... πάνε χρόνια που δε φέρεται σωστά και δεν πράττει σκεπτόμενη το καλό της...

αυτή η τρελλή με δημιούργησε..?

αυτή με καθοδηγεί στο να φέρομαι έτσι...?

γιατί...?

μήπως για να τον έχει συνεχώς δίπλα της?

μήπως για να καλύπτω το κενό του?

μήπως απλά να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου και να σταματήσω να την αφήνω να με κατευθύνει?
να διαγράψω όσα μου έχει μάθει τόσα χρόνια?

όσα της έμαθε αυτός?

στο κάτω κάτω, από τότε που τον γνώρισε είναι σκατά!

ουσιαστικά αφήνει τον εαυτό της να πληγώνεται συνέχεια και χωρίς κανέναν λόγο...

γιατί προσπαθεί να υποστηρίξει έναν λάθος για εκείνην τρόπο σκέψης...

γιατί δεν την αφήνω να κατλάβει πως...

...αυτά για τα οποία την κατηγορώ δεν χρειάζεται να τα αλλάξει με τόση πίεση....

1. είναι φοβιτσιάρα.... αλλά δεν πειράζει... με τόσα που γίνονται στον κόσμο... με τόσες στραβές που της έχουν τύχει... λογικό είναι να φοβάται
2. είναι κολλημένη στο παρελθόν... αλλά δεν πειράζει... πρέπει να αγαπάει το παρελθόν της και να μάθει από αυτό... και να ξαναζεί τις ευτυχισμένες της στιγμές ξανά και ξανά... μόνο έτσι θα έρθουν κι άλλες... και να ζει και τις δυστυχίες ξανά και ξανά.... δεν πρέπει να ξεχάσει... αλλιώς δεν θα ωριμάσει...
3. ... φοβάται το παρόν... αλλά δεν πειράζει... και ποιος δεν το φοβάται παρακαλώ? από τη στιγμή που το ζει... από τη στιγμή που υπάρχει και προσπαθεί... δεν πειράζει να φοβάται και λίγο.. Ε?
4. .... ονειρεύεται πολύ και δεν ζει το παρόν... αυτό όχι απλά δεν πειράζει! αλλά είναι μαλακώδες δικό μου συμπέρασμα! μια χαρά ζει... απλά εγώ την πιέζω να ζει περισσότερο... και την αγχώνω... και πρέπει να το κόψω αυτό!
5. ....φοβάται πάρα πολύ μην πληγωθεί... εντάξει... εδώ πάω πάσο... κι εγώ φοβάμαι...
6. ακόμα περισσότερο φοβάται μην πληγώσει! ...μα γι' αυτό την αγαπάω! γιατί να το κόψει αυτό???
7. ...φοβάται την ευτυχία γιατί τρέμει μην την εξαντλήσει... μην της τελειώσει και δεν έχει άλλη... εεε δεν πειράζει... ας την να φοβάται... η ευτυχία δεν τελειώνει... είναι παντού και το ξέρει η κατερίνα... απλά είναι γκρινιαρούλα... απλά θέλει να είναι ευτυχισμένη συνεχώς! ε αυτό δεν γίνεται! και δεν θα της το φτιάξω ΚΑΙ αυτό εγώ! ας βρει την άκρη μόνη της!
8. ...δεν αφήνεται ελεύθερη και πιέζει τα πράγματα... χμμμμμ... εδώ μάλλον φταίει το ζωδιό της... το οποίο ως επιστήμονας δεν αποδέχεται.. δύσκολο ελάττωμα... και συνδυασμένο με το πείσμα και τον εγωισμό της... νομίζω ότι μόνο ένας ΣΩΣΤΟΣ ΑΝΤΡΑΣ μπορεί να την τιθασεύσει σε αυτό.. εγώ πάω πάσο...
9. ...ανοίγεται και εκτίθεται πολύ εύκολα και μετά πληγώνεται και γίνεται καχύποπτη με ανθρώπους που δεν τους αξίζει... εεε δεν πειράζει! ας ανοίγεται... αφού κι αυτό το λατρεύω... αφού την πάω που έιναι έτσι αυθόρμητη... τώρα... αν καμιά φορά γίνεται καχύποπτη... εντάξει, πιστεύω της περνάει αρκετά γρήγορα... ...κι αν μερικοί μερικοί δεν έχουν την υπομονή να περιμένουν λίγο, μέχρι να τους εμπιστευτεί... τι να τους κάνω! αυτοί χάνουν! ας τα βρουν με τον δικό τους ψυχίατρο! εγώ ασχολούμαι μόνο με το κατερινάκι... ΟΚ?
10. ...φοβάται να αγαπήσει... ΕΕΕΕ δεν πειράζει... αγαπάει... αυτό μετράει!
11. χαραμίζεται και σκορπίζεται σε καταστάσεις που δεν αξίζουν... εεεε δεν πειράζει! όλοι κάνουν λάθη!

τελικά... κατέληξα στο να την κανακεύω τώρα? πριν την καταπίεζα και τώρα την κακομαθαίνω?....
εεε....εεεεεεεεεεε! ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΛΕΜΕ! ΤΟ ΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΠΙΠΙΝΑΚΙ! ας την κακομάθω εγώ λοιπόν λιγάκι... να την ανεβάσω, να της φτιάξω το ηθικό, να πιεί πολύ προδέρμ (μπας και σταματήσει να τρώει σοκολάτες, ταρτάκια και εκλεράκια..γιατί δεν μας βλέπω καλά! θα παχύνει χωρίς καν να ανοίξει βιβλίο για την εξεταστική!).... εεε και μόλις ανέβει αρκετά θα την βάλω σε μια σειρά... έτσι δεν κάνουν με τα παιδάκια... δεν κάνει να τα τρομάζουμε τα παιδάκια... δεν κάνει να είμαστε πολύ αυστηροί μαζί τους... κι εγώ δεν ήξερα ότι η ΚατερίνΑ είναι παιδάκι... δε με είχε αφήσει να το καταλάβω τόσα χρόνια... μου το έκρυβε η πονηρή... ευτυχώς έμπλεξε με ένα παιδάκι που της έβγαλε τον παλιμπαιδισμο της και την πήρα χαμπάρι... στην αρχή του ριξα χοντρά μπινελίκια... πρώτη φορά την είδα έτσι σκατά... και άρχισα να τα χώνω στο παιδί... τελικά καλό της έκανε...
να ξέρουμε ποια είναι η κυρία!
να ξέρουμε κι εμείς της ευαισθησίες της...
να την προσέχουμε καλύτερα και όπως πρέπει!

θα περάσει μια περίοδο αποθεραπείας λοιπον... θα την κακομάθω και θα την κανακέψω όσο μπορώ...
θα την προσέχω... θα την αντέχω...

κι έτσι θα κερδίσω κι εγώ λίγο χρόνο... λίγο χρόνο για να βρω τον εαυτό μου ρε παιδια! να καταλήξω σε έναν τρόπο δράσης.. ένα σχέδιο... ένα.. πώς το λένε τέλος πάντων! ένα πρωτόκολλο!

γιατί δεν είναι και εντελώς λάθος οι συμβουλές μου..

1. να κοιτάς την πάρτυ σου
2. να κοιτάς τον εαυτό σου
3. να μη φοβάσαι να ζήσεις
4. να κρατάς πάντα μια πισινή
5. να μην δίνεις αξία στους άλλους αν δε σου δώσουν πρώτοι εκείνοι
6. να μην αγαπάς τόσο εύκολα
7. να μην ξεχνιέσαι στα όνειρά σου.. δεν αρκούν...
8. να κάνεις και πράξεις...
9. να μην ανέχεσαι τίποτα που δε σε γεμίζει!

μια χαρά συβουλές έχω να δώσω ο καημενούλης...
απλά πρέπει να βρω τις σωστές λέξεις...................

...........και να τις δώσω όταν έρθει η σωστή στιγμή....

φιλιά!