χαμένες μέρες

υπάρχουν μέρες που απλά τις πετάω
δεν ξέρω γιατί
δεν κάνω τίποτα
πέρα από κάποιες χαζές σκέψεις για το παρελθόν και την επανάληψη του στο παρόν και την ματαιότητα του να πιστεύεις ότι θα αλλάξει κάτι στο μέλλον.
μετά αυτοχαστουκίζομαι για αυτά που δεν κανω.
για τις δραστικές αποφάσεις που δεν παίρνω και για τις μέρες που ξοδεύω έτσι απλά.
η μαμά μου λέει πως ίσως το έχω ανάγκη. να ξοδεύω κάποιες μέρες. ίσως έτσι ξεκουράζω το μυαλό μου...
πρέπει να σταματήσω να το κουράζω με ηλίθιες σκέψεις και αναπάντητα γιατί. το γιατί πρέπει να γίνει μια απαγορευμένη λέξη. όπως το πάντα, το ποτε και το ...δεν θυμάμαι καν πιο είναι το τρίτο.
δεν θα γίνει όμως ποτέ αυτό γιατί η πρόταση της απαγόρευσης περιλάμβανε μία απαγορευμένη λέξη. άρα άκυρη.
φακ

είναι κι αυτό ένα χαμένο ποστ. ένα χαζολόγημα. μάταιο.

δεν θα πρεπε καν να σκέφτομαι αυτά που γράφω,

κι όμως όχι μόνο τα σκέφτομαι αλλά τα καταγράφω κιόλας.

με νανουρίζει όμως αυτό. η αυτόματη καταγραφή των σκέψεων.

ο χρόνος περνάει και τα λάθη του παρελθόντος δεν διορθώνονται ποτέ. το μτκ έλεγε ότι δεν πρέπει να τα σκεφτόμαστε γιατί έτσι χάνουμε περισσότερο χρόνο. αν θες να αλλάξεις κάτι άλλαξέ το και μην το σκέφτεσαι. αν άργησες να κάνεις κάτι κάντο τώρα γιατί μετά θα έχεις αργήσει περισσότερο.

και γιατί θέλουμε τόσο πολύ να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος? γιατί γυρίζουμε και τα σκεφτόμαστε? γιατί ασχολούμαστε με πράγματα που μας πλήγωσαν και δεν κάνουμε νέα αρχή απευθείας? περίεργο πράγμα ο εγκέφαλός μας. ειδικά ο δικός μου. πότε ακριβώς έγινε έτσι άραγε? και γιατί με νοιάζει τόσο? γιατί δεν αλλάζω απλά τον τρόπο που σκέφτομαι? είναι πολύ απλό. απλά δεν ασχολείσαι με αυτά που έγιναν και δεν αλλάζουν.
είναι αλήθεια πολύ απλό. και το πετυχαίνω μερικές φορές αλήθεια... αλλά γιατί δεν το πετυχαίνω συνέχεια?

ίσως αυτή είναι η απάντηση στο γιατί των χαμένων ημερών.
καταλήγεις ένα βράδυ να νιώθεις ότι άδειασες τόσο πολύ τις τελευταίες μέρες. άδειασες όλες τις σκέψεις σου στον αέρα. και θέλεις να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις με φρέσκια διάθεση.
οι επόμενες μέρες θα είναι υπέροχες, το νιώθω.
ίσως οι σκέψεις απλά βρίσκουν τρόπους να τρυπώνουν πάλι μέσα μου σιγά σιγα. γι΄αυτό οι χαμένες μέρες είναι περιοδικό φαινόμενο.
ανυπομωνώ να ξημερώσει όμως.
ήδη χαμογελάω