σκεψούλες - αυτοκριτική

Λοιπόν….
Πωωω έχω τόσο καιρό να γράψω στο blog, που δεν ξέρω πώς να αρχίσω…!
Λοιπόν!
Σκέψη 1. την έκανα πριν 2 μέρες καθώς περιπάτευα στο Αιγάλεω city…. Τα πήρα με τις πλάκες που έχουν βάλει σε όλα τα πεζοδρόμια… αυτές τις ειδικές για όσους έχουν προβλήματα όρασης…? Τα πήρα γιατί δεν μπορούσα να περπατάω με την άνεσή μου στη μέση του πεζοδρομίου… μετά θυμήθηκα κι ένα βράδυ που περπατούσα στη Σκουφά και είχα τεράστιο πρόβλημα καθότι έμπαινε το τακούνι μου μέσα στα αυλάκια των πλακών αυτών και παραπατούσα… και όλοι με κορόιδευαν ότι είμαι μεθυσμένη… και τα πήρα περισσότερο… και μετά συνήλθα…! ΠΟΣΟ ΕΓΩΙΣΤΡΙΑ ΕΙΜΑΙ!? Άλλοι δεν βλέπουν και δεν θα μπορούσαν να περπατήσουν στο δρόμο έτσι όπως είναι… και εγώ τσαντίζομαι γιατί κολλάει το τακουνάκι μου και γιατί δεν μπορώ να είμαι στη μέση του πεζοδρομίου…?
Συμπέρασμα1. τελικά πρέπει να είμαι προσεκτική όχι μόνο πριν πω κάτι… αλλά και πριν το σκεφτώ… πολλές φορές σκέφτομαι πράγματα και μετά τρώω την εξής φλασιά: “πας καλά μαρί κάργια? Σύνελθε! Λουκ αράουντ γιου μπίτς!!!!”

Σκέψη 2. την έκανα πριν λίγα βραδια καθώς γύριζα σπιτάκι μου με τα πόδια ψιλομεθυσμένη… είδατε τι καλή που είμαι? Όταν πίνω περπατώ! Και παρατηρώ και τι γίνεται στους δρόμους. Σκηνικό λοιπόν… πάλι στο Αιγάλεω city!
Ελληνάρας οδηγός παρκάρει το αυτοκινητάκι του σε θέση πάρκινγκ για άτομα με ειδικές ανάγκες – ναι εκεί που υπάρχει το ειδικό σηματάκι… βγαίνει ανέμελος και περπατάει…
Τσαμπουκαλού κυρία που τυχαίνει να βρίσκεται έξω εκείνη τη στιγμή (άσχετη, άκυρη και φυσικά εκτός θέματος σκέψη βερενίκης: “τι έκανε η κυριούλα βραδιάτικα στο πεζοδρόμιο? Οέο?...όχι μην την παρεξηγείτε…φυσιολογική κυριούλα ήταν… απλά εγώ έχω χαζές κουτσομπολίστικες απορίες!”)…τι έλεγα…
Α ναι…
Αρχίζει λοιπόν η κυριούλα να του τα χώνει που πάρκαρε στη θέση των ατόμων με ειδικές ανάγκες…
Πο πο παιδιά λέμε… ένιωσα πάρα πολύ ωραία εκείνη τη στιγμή… ένα μεγάλο μπράβο και χειροκρότημα στην κυριούλα! Πάμε!!!
Ο ελληνάρας φυσικά δεν είχε προσέξει καν το σηματάκι… μπήκε στο αυτοκινητάκι του και έψαξε να βρει αλλού να παρκάρει τα άλογά του…
Θα μου πείτε.. εσύ ρε βερενικούλα θα το έβλεπες το σηματάκι….
Θα σας πω… ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ…. Εγώ είμαι ικανή να μη δω και ολόκληρο πάρκινγκ άμα βιάζομαι… τα χω ξαναπεί… είμαι φυσικός κι αφηρημένη….. στην κοσμάρα μου σε αηδιαστικό βαθμό….

Συμπέρασμα2. όταν βλέπουμε κάποιον να κάνει χαζομάρες στο δρόμο καλό είναι να τον κράζουμε... με το να μη λέμε τίποτα ενισχύουμε τις ηλίθιες συμπεριφορές!!!! ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΥΛΑΑΑΑΑΑ
Συμπέρασμα3. πρέπει να μάθω να συγκεντρώνομαι και να φέρομαι πιο υπεύθυνα στον έξω κόσμο… πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι πέρα από την κοσμάρα μου, υπάρχει και ο έξω κόσμος… και δεν έχω το δικαίωμα η κάργια να καταπατώ τα δικαιώματα των άλλων επειδή είμαι αφηρημένη! Φανταστείτε τα μούτρα μου αν με έκραζε η κυριούλα… θα έβαζα τα κλάματα!!! …. Και για να το επεκτείνω λίγο… Προσοχή στους δρόμους και τα σήματα λοιπόν! Όλο βλέπω κόσμο να περνάει με κόκκινο! Ρε παιδιά! Τόση αφηρημάδα πια! Πιείτε και λίγο καφέ….

Είχα σκοπό να πω και άλλα… αλλά μιας που ανέφερα τη λέξη καφέ…. Ένα πουλάκι μου σφύριξε ότι έχω ρεζερβέ τραπεζάκι κάπου στο θησείο… κι επειδή έχω 2 μέρες να δω την Ακρόπολη και όπως ξέρετε με πιάνει το σύνδρομο στέρησης αν περάσουν 3 (δεν το ξέρατε? Τώρα το μάθατε!!!)…. Θα σας τα πω άλλη φορά!
Το ξέρω ότι έχω χαθεί… αλλά οι καφέδες στη λιακάδα είναι η αδυναμία μου… μετάφραση… είμαι καλά, χωμένη στην κοσμάρα μου και απολαμβάνω την άνοιξη!

μμμμμμμμμμμάκια

[editing 9 ώρες αργότερα...]

και συνεχίζω μετά τον καφε.... θέλω απλά να δηλώσω ότι λατρεύω αυτήν την πόλη... τρελαίνομαι να περπατάω και να ρουφάω εικόνες... τρελαίνομαι κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι ζω εδώ καθημερινά και απλά υπάρχουν μέρη από τα οποία έχω περάσει 37000 φορές και συνεχίζω να τα "χαζεύω" κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί... σήμερα παραλίγο να φάω τα μούτρα μου χαζεύοντας ένα πανέμορφο κτίριο στον πεζόδρομο που οδηγεί από το γκάζι στο θησείο...και δεν ξέρω καν πως λέγεται αυτός ο δρόμος!... τρελλαίνομαι όταν συνειδητοποιώ πόσα σημεία και λεπτομέριες δεν έχω παρατηρήσει απλά και μόνο επειδή τα θεωρώ δεδομένα... πόσα άπειρα μέρη υπάρχουν να ανακαλύψω! το ξέρω ότι γενικολογώ... θέλω απλά να εκφράσω αυτό το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΓΟΥΑΟΥ που νιώθω αυτή τη στιγμή... λεπτομέριες στο μέλλον...

...και αποφάσισα να μου δώσω και μια

υπόσχεση:... να αφιερώσω μια βδομάδα για να γυρίσω την αθήνα σα να ήμουνα τουρίστας... να κάνω πραγματικά ένα εντατικό ταξίδι στην πόλη μου.... μια ολόκληρη βδομάδα χαζεύοντας αξιοθέατα, πηγαίνοντας σε μουσεία, τραβώντας φωτογραφίες, ανακαλύπτοντας καινούρια μέρη, τρώγοντας στο πόδι και πίνοντας καφέδες στους δρόμους... ένα ταξίδι στην αθήνα.. αν και δε νομίζω ότι μια βδομάδα φτάνει!!!!!!....