crash boom bang
απέσυρα τα τελευταία μου post γιατί δεν νιώθω καλά να τα βλέπω...
η αλήθεια είναι ότι δεν περνάω και πολύ καλή φάση... από το πολύ και το ωραίο πέρασα απότομα στο κάτι-δεν-πάει καλά...
και τώρα πρέπει να ανακάμψω... ελπίζω στο καλύτερο αλλά φοβάμαι πως αυτά που θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες θα με ρίξουν πολύ χαμηλά... γι'αυτό θα εξαφανιστώ για κάμποσο καιρό πιθανότατα... μέχρι να ανακάμψω... να ξαναβρώ τη δύναμή μου και να συνηθίσω στο λίγο και στο just by myself...
θα επανέλθω δεν υπάρχει περίπτωση, άλλωστε δεν υπάρχει άλλη επιλογή. έτσι είναι η ζωή όταν έχεις συναισθήματα.. πέφτεις και σηκώνεσαι... λίγο πιο φοβισμένος, λίγο πιο απογοητευμένος, λίγο πιο καχύποπτος κάθε φορά.. μέχρι να έρθει η επόμενη.. να σε γεμίσει ελπίδες, να σε ανεβάσει ψηλά και μετά να σε αφήσει να πέσεις...
δεν γράφω τίποτα άλλο γιατί η αισιοδοξία μου είναι αλλού σήμερα... το ότι είμαι γελαστή και ανοιχτή μου βγήκε σε κακό αυτή τη φορά.. ας πρόσεχα θα μου πείτε...
θα προσπαθήσω να προσέχω...
ελπίζω να συνέλθω συντομότερα από ότι νομίζω
φιλάκια σε όλους
η αλήθεια είναι ότι δεν περνάω και πολύ καλή φάση... από το πολύ και το ωραίο πέρασα απότομα στο κάτι-δεν-πάει καλά...
και τώρα πρέπει να ανακάμψω... ελπίζω στο καλύτερο αλλά φοβάμαι πως αυτά που θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες θα με ρίξουν πολύ χαμηλά... γι'αυτό θα εξαφανιστώ για κάμποσο καιρό πιθανότατα... μέχρι να ανακάμψω... να ξαναβρώ τη δύναμή μου και να συνηθίσω στο λίγο και στο just by myself...
θα επανέλθω δεν υπάρχει περίπτωση, άλλωστε δεν υπάρχει άλλη επιλογή. έτσι είναι η ζωή όταν έχεις συναισθήματα.. πέφτεις και σηκώνεσαι... λίγο πιο φοβισμένος, λίγο πιο απογοητευμένος, λίγο πιο καχύποπτος κάθε φορά.. μέχρι να έρθει η επόμενη.. να σε γεμίσει ελπίδες, να σε ανεβάσει ψηλά και μετά να σε αφήσει να πέσεις...
δεν γράφω τίποτα άλλο γιατί η αισιοδοξία μου είναι αλλού σήμερα... το ότι είμαι γελαστή και ανοιχτή μου βγήκε σε κακό αυτή τη φορά.. ας πρόσεχα θα μου πείτε...
θα προσπαθήσω να προσέχω...
ελπίζω να συνέλθω συντομότερα από ότι νομίζω
φιλάκια σε όλους
posted by bereniki at
7:34 PM
9 Comments:
koukla mou egw eimai edw
pera apo to net k tis malakies
exeis k mia filh estw k makria!
mh stenoxwriesai!
:*
s'euxaristw mikroula...
blepw ka8e mera thn karta sou sto autokinito... k sou lew kai egw "thank you" ka8e mera :)
s'euxaristw pou eisai sti zwh mou
makia
*****
Eχασα πολλα
Μεγαλη επιστροφη μετα απο μηνες
σε μαυρο φοντο (εβαλες μυαλο...)
και χωρις χρωματα (δεν εισαι εσυ)
Να προσεχεις
:* s agapaw mikrh!!
kalo kouragio k kalh dunamh!
epontai k alles polles kartes:-)
arkei na xamogelas
don't panic.
Τα καλά θα έρθουν σε ανύποπτο χρόνο.
*under_control:
όντως...
το φόντο δεν ήταν επιλογή μου..ήρθε υποχρεωτικά..
θα προσπαθώ (να προσέχω)
μάκια
*bliss
:)
*sigmataf
το ξέρω πως ακούγεται κάπως αλλά ειλικρινά... έχω βαρεθεί να ακούω αυτή τη φράση "τα καλά έρχονται όταν δεν τα περιμένεις..."
δεν έχω παράπονο, έρχονται...αλλά φεύγουν πολύ γρήγορα τα γ*μμν!
ουπσ..πιπέρι
:)
*****
Είδες πως είναι η ρημάδα η ζωή;
Μια ψηλά, μια χαμηλά. Μια ελπίδα, μια απελπισία. Και το χειρότερο; Δεν υπάρχει ποτέ προειδοποίηση ή έστω κάποιο... χρονοδιάγραμμα. Να ξέρεις δηλαδή τουλάχιστον πόσο θα κρατήσει η ευτυχία και για πόσο θα σε ζαλίζει η ελπίδα εκεί ψηλά.
Βέβαια, έτσι η ζωή παραμένει άγνωστη, μυστηριώδης και ενδιαφέρουσα, αλλά επίσης παραμένει τρομακτική, σκοτεινή και αλλοπρόσαλλη.
Κλείσου στο καβούκι σου και άσε τη ζωή να περνά έτσι ή άφησε την να σε πάει όπου εκείνη θέλει.
Either way, we lose. She wins.
So, just pick your poison...
Σήμερα φύσηξε αγέρας από Ανατολή. Λένε ότι φέρνει μέσα του την επιμονή των εβραίων... τη χλιδή των Βαβυλωνίων... την επιθετικότητα των Ασσυρίων... τη σοφία των Σουμερίων...
Σου φυσώ λίγο αέρα εξ ανατολών. Κάθε στιγμή είναι μοναδική.Απόλαυσέ την κι ας είναι πικρή...
*nameless:
δεν θα πιω κανένα δηλητήριο που μου πασάρουν οι γύρω μου... είμαστε πολύ τυχεροί που είμαστε "εμείς" γλυκέ μου... γιατί είμαστε άνθρωποι γεμάτοι αγάπη και αυτό δίνουμε στους γύρω μας... δεν είμαστε μίζεροι ούτε αναίσθητοι.. και ακόμα και αυτές οι περίοδοι κατάθλιψης που περνάμε είναι οι πιο δυνατές αποδείξεις ότι πραγματικά ζούμε αυτό που λένε ζωή... τη ζούμε και δεν την αφήνουμε να περάσει έτσι... είτε είμαστε ευτυχισμένοι είτε όχι..νιώθουμε αυτά που μας συμβαίνουν στο μαξ.. αυτό είναι ευλογία όσο και αν πονάμε.. ξέρεις γιατί? γιατί την ποθούμε και την κυνηγάμε την ευτυχία τόσο, που αν τελικά έρθει θα την νιώσουμε σε απίστευτο βαθμό...
υπάρχουν άνθρωποι που τους δίνεις αγάπη και δεν μπορούν να την νιώσουν.. δεν μπορούν να ευχαριστηθούν τίποτα.. αυτοί συνήθως μας πληγώνουν.. δεν καταλαβαίνουν πόσο εύκολο είναι να είμαστε όλοι χαρούμενοι :) δεν καταλαβαίνουν πόσο όμορφα θα ήταν όλα αν σκόρπιζαν λίγη αγάπη γύρω τους... αλλά ξέρεις κάτι? κάθε φορά που μας πληγώνει κάποιος έτσι, ή κάτι, μια κατάσταση, είναι ένα ξεσκαρτάρισμα... πετάμε κάτι άχρηστο στα σκουπίδια... ένα σκουπίδι λιγότερο στη ζωή μας.. πού ξέρεις, ίσως προλάβουμε και να την καθαρίσουμε εγκαίρως ;) :***
*ωσηε:
τι όμορφο σχόλιο... σ'ευχαριστώ για το φουουουού...πήρε τη σκόνη από τα μαλλιά μου και χρυσαλίζουν πάλι γεμάτα αστερόσκονη.. άλλωστε μου αρέσουν οι πικρές γεύσεις... άρα γιατί να μην μπορώ να απολαύσω μια πικρή στιγμή.. όσο πιο πολύ την απολαύσω τόσο πιο γρήγορα θα περάσει..ε? :)
*****
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home