being myself is all that i can do... ;)

prwto post
kainourio blog
8a to grapsw etsi... sta greeklish... etsi opws goustarw...
PEIRAZEI?
an tolmate peite nai!
to berenikaki exei neura.... ah mantalenitsa mou poso mou aresei kathe fora pou me les etsi! m'aresei na niwthw mikraki... m'aresei na eimai paizaki... m'aresei na me prosexoun... m'aresei na gkriniazw...
m'aresei na mou lene oti OLA THA PANE KALA...
to 3erw oti ola tha pane kala...
alla thelw na mou to lete.. peirazei?
einai h anasfaleia mou... to kollhma mou... na niwthw oti noiazontai gia mena... oti me prosexoun... oti me agapane!

εντάξει... αρκετά σας έπρηξα με τα greeklish μου...
το ξέρω ότι θα τα ανεχόσασταν αλλά... δεν είμαι τόσο κακιά ώστε να τα συνεχίσω....

λοιπόν... στο θέμα μας!
γιατί αλλάζω BLOG?

• κάνω καινούρια αρχή...?

όόόόόχιιιιιιι! μη φοβάστε! και μη χαίρεστε επίσης...

τίποτα δε θα αλλάξει στη μικρή βερενικούλα... δεν αλλάζω λέμε... προσπάθησα πολλές φορές... νόμιζα ότι άλλαξα άλλες τόσες... αλλά.... τίίίίίίποτα! τσάμπα χαιρόμουν!
βασικά... όσο μεγαλώνω παρατηρώ τον εαυτό μου όλο και περισσότερες ώρες κάθε μέρα...
και ξέρετε τι βλέπω....?
....ότι γυρίζω πίσω... ότι όλα αυτά που τόσα χρόνια άλλαζαν... επανέρχονται... ότι τελικά ήμουν πολύ καλύτερη πριν... πριν σοβαρέψω... πριν συμβιβαστώ.. πριν δεχτώ καταστάσεις... πριν γίνω σκληρή... πριν ερωτευτώ τρελλά... πριν αγαπήσω σε βάθος... πριν....
πριν πληγωθώ....
οοο ναι γιατρέ μου... εκεί ξεκίνησαν όλα... την πρώτη φορά που πληγώθηκα.. πότε ήταν....? χμμμμ... δεν μπορώ να σας πω ακριβώς...
θυμάμαι ένα περιστατικό... την θεία μου να μου χαρίζει κάτι κούκλες... και μετά να μου τις παίρνει πίσω επειδή βαριόμουν να παίξω με το γιο της..-τον ξάδερφο καλέ!!!!
θυμάμαι κι άλλο ένα... τον Δημήτρη να με καλεί στο πάρτυ του κολλητού του -που δε θυμάμαι πώς τον λένε... να επιμένει να πάω γιατί θέλει λέει να είμαστε μαζί το βράδυ... να πηγαίνω και να καθόμαστε μαζί στον καναπέ... να ακούμε το "remember me" και μετά από λίγη ώρα να με παρατάει και να τα φτιάχνει με τη σοφία...-ΜΑ ΤΙ ΤΗΣ ΒΡΗΚΕ?
xmmmmmmm.... η αλήθεια είναι ότι τα θυμάμαι και γελάω....
θυμάμαι και τη μαμά μου... να μου λέει ότι κάποτε θα τα θυμάμαι και θα γελάω...

περιμένετε λίγο... να πάω μέσα να της πω πόσο την αγαπάω... την έχω πρήξει τελευταία....!

.....

οκ...
νομίζω πως σας πρήζω και εσάς τώρα.... αγαπητά μου παιδιά... φίλοι, φίλες, ασθενείς ;)
φίλοι έλληνες bloggers που κάθεστε τόσο καιρό και διαβάζετε για την κάθε αναποδιά που μου συμβαίνει... γιατί συνήθως όταν όλα είναι ανάποδα έρχομαι εδώ και τα γράφω...

ο λόγος που αλλάζω blog δεν είναι ότι θα κάνω καινούρια αρχή...
δεν θέλω να αλλάξω τίποτα πάνω μου... η αλήθεια είναι ότι με γουστάρω πολύ σαν άνθρωπο... μου αρέσω γιατί πάντα λέω και κάνω αυτό που νιώθω... κι ας λέει ο albertoulis ότι αυτό που νιώθω δεν είναι πάντα το καλύτερο.... εγώ με γουστάρω που το κάνω... μπορεί συνήθως να μου βγαίνει σε κακό... να δημιουργώ αντιπάθειες, να πληγώνομαι κτλ κτλ... και τι μ' αυτό? έχω παρατηρήσει κάτι...
οι λίγοι άνθρωποι που είναι κοντά μου... αυτοί που με ξέρουν πραγματικά... αυτοί που με αγαπάνε και το νιώθω... αυτοί που ξέρω ότι θα μείνουν no matter what... αυτοί που με θέλουν χαρούμενη... αυτοί που με ξέρουν και με ανέχονται... που τους φτιάχνω το κέφι... που μου φτιάχνουν το κέφι... που μπορεί απλά να τους πάρω ένα τηλέφωνο και να νιώσω τη ζεστασιά της αγκαλιάς τους...
ΑΥΤΟΙ είναι κοντά μου γι'αυτόν ακριβώς το λόγο... γιατί εκτιμούν και γουστάρουν ακριβώς αυτό... κι εγώ ... αυτούς χρειάζομαι... αυτούς θέλω... αυτούς αντέχω!
οπότε δεν αλλάζω τίποτα... για κανένα λόγο... be yourself... is all that you can do.... ;)

Πλάτιασα πάλι εεε.... ?
αφού σας αρέσει μωρέ!!! ;)

η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και πολύ καλά σήμερα...
έγιναν διάφορα στραβά σήμερα... και νιώθω λίγο sick... sick and tired... δε θέλω να τα αναφέρω... άλλωστε τι το στραβό θα μπορούσε να είναι σημαντικό και αξιοσημείωτο... εεε? (παρηγοριά στον άρρωστο... :P)
εεε οκ... έχω τα κλασσικά μου... πεταλουδίτσες στο στομάχι, λίγο πυρετό, λίγο αδυναμία, λίγο κλαμματάκι... οκ οκ ξέρω να τα αντιμετωπίζω... μετά απο εκείνο το ποστ που σύγκρινα σωματικές και ψυχικές πληγές, έχω γίνει σούπερ σε αυτά!

τελικά δεν ήταν και τόσο άχρηστο το προηγούμενο blogaki moy.... όχι μωρέ... άλλωστε το λατρεύω... του χω πει τα πάντα για μένα... τα πάντα μέχρι σήμερα... δε θα το κουράσω άλλο..
άλλωστε το εκμεταλλεύτηκα πολύ άγρια!

...και συνεχίζουμε.... γιατί ανοίγω το καινούριο blogaki?

• γιατί το προηγούμενο.... το ξεκίνησα για λάθος λόγους...

το ξεκίνησα για να γράφω πράγματα σε ένα συγκεκριμένο άτομο... έγραφα έγραφα... διάβαζε διάβαζε... σε κάποια φάση έμαθα ότι δεν διάβαζε ποτέ ολόκληρα τα ποστ μου! ήταν λέει πολύ μεγάλα! έλεος μεγάλε!απορώ με την πάρτυ μου απόψε... απορώ ειλικρινά με την βλακεία που με έδερνε! επίσης απορώ... αν έβλεπες το σημερινό γιγαντιαίο ποστ... ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕΣ???????

EE όπως καταλαβαίνετε, μόλις το έμαθα αυτό άρχισα να κόβω το γράψιμο... εξαφανίστηκα για λίγο και μετά επανήλθα με τα ποστ-ψυχανάλυση...
και τι δεν έγραψα εκεί μέσα...
τέσπα!
μου έκανε πολύ καλό και γι'αυτό και θα το συνεχίσω...

όπως έχει πει και η μπλε καραμελίτσα... το blog είναι το αρκουδάκι μου...
δεν σας το χω πει....
όταν ήμουν μικρούλα είχα ένα αρκουδάκι... ακόμα το έχω δλδ αλλά δεν του πολυμιλάω... :P
παλιά του μιλούσα! όχι δυνατά.. απο μέσα μου τα έλεγα αλλά απευθυνόμουν στο αρκουδάκι... γουγούκο τον έλεγαν.. ναι, ήταν άντρας.. ίσως ο μόνος άντρας που θα μείνει στη ζωή μου για πάντα... βασικά ξεκίνησα να απευθύνομαι στον γουγούκο γιατί βαριόμουν να γράφω ημερολόγιο... και τι να το κάνω το ημερολόγιο... αφού έχω τόσο απίστευτη μνήμη όπως λέει κ η sista μου... ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ...

τέλος πάντων...
βασικά αυτά ήθελα να πω...
βασικά... όχι...
δεν ήθελα να πω κάτι συγκεκριμένο... αν συνεχίσω να γράφω θα πω κι άλλα....
απλά αυτό...

• το νέο blog δημιουργείται επειδή:

το blog μου γουστάρω να έχει φτιαχτεί για πάρτυ μου και μόνο...

θέλω να είναι το αρκουδάκι μου
εδώ θέλω να λέω ό,τι μα ό,τι μου κατεβαίνει...
εδώ θέλω να γράφω για όσα μου αρέσουν..
για όσους αγαπάω...

..........&..............

για όσους με πληγώνουν....

και εδώ.... θέλω να μου δίνετε το προδέρμ μου.... σε μεγάλες δόσεις... το χρειάζομαι γιατί είμαι μικράκι... ευαισθητάκι... αγαπάκι... και γιατί δε θέλω να μεγαλώσω.. δε θέλω να γίνω σκληρή... δε γουστάρω τους σκληρούς ανθρώπους... προσπάθησαν πολλοί να με σκληρήνουν και το μόνο που κατάφεραν ήταν να με κάνουν ακόμα πιο ευαίσθητη... μου αρέσουν οι αγκαλίτσες και τα γούτσου γούτσου... μου αρέσει να γκρινιάζω για το τίποτα και απλά να με πειράζουν και να μου κάνουν νια νια νια και άχου το και να μου χαμογελάνε....

είναι το παιχνίδι μου...
πειράζει?
όχι βέβαια!
όποιον τον πειράζει... μακριά...! κι αγαπημένα....
γιατί... όπως έλεγε κ το μτκ μου...

εγώ τους αγαπάω όλους...

και το εννοώ αυτό...

*****